Μάκης Τσέλιος: Οι αναμνήσεις του από την Μύκονο
Ο Μάκης Τσέλιος έχει αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις, αλλά αυτές δεν στέκονται εμπόδιο στο να μην πηγαίνει στην Μύκονο όπου είναι ο αγαπημένος του προορισμός.
Η μπουτίκ στην Ελβετία σε αναγκάζει να κάνεις με διαλείμματα τις διακοπές σου στη Μύκονο;
«Ναι. Η Μύκονος με έχει κερδίσει πολλά χρόνια. Ο αέρα5 και ο ήλιθ5 του νησιού οε αναζωογονούν»
-Έχει αλλάξει κάτι στη Μύκονο το 2016;
«Έχει αλλάξει και ελπίζω αυτή η αλλαγή να μην είναι σε υπέρβαση, αυτό προσπαθούμε. Μιλάω με τις Αρχές εκεί και θα ήθελα πολύ το κομμάτι της Μυκόνου που ήταν φυσικό να παραμείνει, είναι απαραίτητο, έτσι γέμισε η Μύκονος τουρισμό. Υπάρχουν κάποιες επεμβάσεις που γίνονται στις παραλίες, μεταφέρανε τις μεγάλες πόλεις εκεί. Αυτό δεν μπορεί να σταματήσει να πάει πίσω, όλα τρέχουν, η Μύκονος μπορούσε να μείνει έξω από αυτό το παιχνίδι; θα ήθελα να μείνει ένα κομμάτι όπως παλιά, κάποιες παραλίες να μείνουν πιο ανθρώπινες, αγνές, χωρίς τις ακριβές και επικίνδυνες επεμβάσεις του νεοπλουτισμού. Υπάρχουν άνθρωποι που τα αγαπούν αυτά, και είναι εκείνα που έκαναν γνωστό το νησί στον κόσμο. Βοηθούν τα πολυτελή ξενοδοχεία και τα εστιατόρια που έχουν διεθνή αναγνώριση, αλλά πρέπει να μείνει εκείτο φυσικό, γιατί αλλιώς έχουμε χάσει το παιχνίδι»
-Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από τη Μύκονο;
«Έχω περάσει τόσο ωραία χρόνια, τόσες έντονες αναμνήσεις, που η μία σκεπάζει την άλλη. Οι σημαντικότερες απ' όλες, όμως, είναι το πρώτο μου ξεκίνημα. Ένα πρωινό που δεν έβρισκα το σπίτι, όταν πρωτοπήγα. Οι δρόμοι του νησιού, τα μικρά στενάκια, αν δεν βάλεις σημάδια, μοιάζουν και σε μπερδεύουν, οπότε μπορείς να κοιμηθείς και έξω. Στην αρχή που είχα πάει έψαχνα το σπίτι, είχα πιει κι ένα πατάκι παραπάνω και τα ξημερώματα έψαχνα, αλλά δεν το έβρισκα, έτσι έμεινα έξω. Έκατσα στο γιαλό μέχρι να έρθει το πρωί. Έχω ζήσει απίθανες αναμνήσεις, ωραία χρόνια, με επιδείξεις, μαγαζί στο κεντρικότερο σημείο του νησιού. Έχω ζήσει ωραία πάρτι, που ήταν όλοι οι άνθρωποι μαζί, δεν ξεχώριζαν αν ήταν πλούσιοι ή διάσημοι. Τότε, οι άνθρωποι το βράδυ κυκλοφορούσαν ξυπόλυτοι, φορούσαν τα βραδινά τους και ήταν ξυπόλυτοι, έτσι περπατούσαν, υπήρχε ανεμελιά. Τότε δεν ήταν πολύ ακριβά, θυμάμαι, όταν πρωτοπήγα να νοικιάσω ένα δωμάτιο, ήταν 15 δραχμές. Υπήρχαν ωραία ταβερνάκια, εστιατόρια που δεν ήταν ακριβά, τώρα είναι πιο δύσκολα, συναγωνίζονται ποιος θα πάει στο πιο ακριβό. Εγώ αυτό το παιχνίδι δεν το παίζω» δήλωσε στο Λοιπόν.
