Μπαράκ Ομπάμα: μια αναδρομή, μια αποτίμηση
Δεν είναι άγιος, δεν είναι διάβολος. Είναι (για ακόμη λίγες ώρες) ο πρόεδρος που διαδέχτηκε τον Τζορτζ Μπους και προηγήθηκε του Ντόναλντ Τραμπ. Κι αυτό εξηγεί, στη συνείδηση πολλών, μία διάθεση ύστατης «αγιοποίησης» του απερχόμενου πλανητάρχη και «άφεσης αμαρτιών». Παρόλα αυτά, όσα (δυσοίωνα, όπως φοβούνται πολλοί) έπονται, δεν μπορούν να γίνουν άλλοθι για τα όποια λάθη, τις παραλείψεις, την ολιγωρία ή, τελικά, την ανεπάρκεια. Με λίγα λόγια, κατάφερε, τελικά, να σταθεί στο ύψος της μεγαλόπνοης υπόσχεσης τού “yes we can” ο (κατά τ’άλλα) χαρισματικός κύριος Ομπάμα;
«Αν κριθεί βάσει του τι ήταν απαραίτητο, ο Ομπάμα αποδείχτηκε ανεπαρκής. Αν κριθεί βάσει των διαθέσιμων εναλλακτικών, ο Ομπάμα αποδείχτηκε ιδιοφυία», σχολιάζει ο Gary Younge του Guardian.
Όπως συμβαίνει συνήθως, ωστόσο, λόγω ιστορικής αιτιότητας, η σχέση αποφάσεων και αποτελέσματος, σε καμία περίπτωση δεν ήταν αυτή που ο Ομπάμα επιδίωκε και ο λαός προσδοκούσε.
Ο καλός (Ομπάμα)...
Ο Μπαράκ Ομπάμα εξελέγη στο ζενίθ της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ανέλαβε την εξουσία ενώ η χώρα του βίωνε τη χειρότερη ύφεση, μετά τη Μεγάλη Ύφεση (Great Depression) του 1929. Το μήνα ορκωμοσίας του (Ιανουάριος 2009), περίπου 600.000 Αμερικανοί εργάτες έχασαν τη δουλειά τους.
Διαβάστε περισσότερα στο Cnn.gr
