Έκθεση γλυπτικής του Πάρι Φιλιππάκη στη γκαλερί 7

Πραγματεύεται τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό η οποία ενώ θα έπρεπε να στηρίζεται στην ανιδιοτελή αγάπη, εντούτοις είναι γεμάτη ιδιοτέλεια. Ο άνθρωπος καταλήγει να μην αγαπάει το Θεό γι αυτό που είναι αλλά γι αυτό που έχει, τη δύναμή του δηλαδή και τα οφέλη που αντλεί από αυτήν. Σε αυτό το σημείο η ανιδιοτέλεια μετατρέπεται σε ιδιοτέλεια και σε αυτό συνίσταται: Η Παρανόηση.

Ο Πάρις, ως εικαστικός, καλλιτέχνης του απτού και του ορατού, προσφεύγει για το έργο του στην ορατή μορφή του Θεού, δηλ. το Χριστό, στο πρόσωπο του οποίου εμπεριέχεται και ο άνθρωπος. Εμπνέεται από τα πάθη του και κατασκευάζει μια σειρά αντικειμένων ως τα ορατά εργαλεία αυτής της μεγάλης παρανόησης: μια βαλλίστρα-προσευχή, ένα ακάνθινο στεφάνι από βελόνες σύριγγας, ένα εργαλείο βασανισμού από καρφιά, ξύλο και σχοινί. Τέλος δομεί μια μορφή ανθρώπινου μηχανικού αποστακτήρα μέσω του οποίου συλλέγονται-στραγγίζονται τα δάκρυα και το αίμα του πάσχοντος θεανθρώπου, δίκην αφαίμαξης. Όλα τα έργα είναι φορτισμένα με έναν ακραίο επιθετικό χαρακτήρα απογυμνωμένα από το αίσθημα του συμπάσχειν και φυσικά από το κορυφαίο αίσθημα της αγάπης.

Διαβάστε περισσότερα στο culturenow.gr