«Εδουάρδος ο Β’» του Κρίστοφερ Μάρλοου συνεχίζεται για 2η σεζόν

Από τις 21 Οκτωβρίου και για λίγες μόνο παραστάσεις, ο Εδουάρδος Β’ του Κρίστοφερ Μάρλοου, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, έρχεται να προβληματίσει με τις διαχρονικές αναγωγές του και να συγκλονίσει με το δραματικό του βάθος.

Η διαφθορά της εξουσίας, το τυφλό ερωτικό πάθος και οι συνεχείς δραματικές ανατροπές που προκαλούν, δίνουν στο έργο καταιγιστικό ρυθμό που κορυφώνεται όσο πλησιάζουμε στο συγκλονιστικό τέλος του.

Είναι διαχρονική η διαφθορά της εξουσίας;

Τιμωρεί ο έρωτας;

Είναι η ομοφυλοφιλία επιλογή;

Και μετά θάνατον; Τι;

Τα ερωτήματα που διατρέχουν το εξαιρετικό αυτό έργο του Μάρλοου, απαντούν ταυτόχρονα στο ερώτημα «Γιατί Εδουάρδο Β’» και «Γιατί σήμερα;».

Εκτός από τον πολυμελή θίασο που συναποτελείται από καταξιωμένους ηθοποιούς αλλά και από μαθητές της Δραματικής Σχολής Αθηναϊκή Σκηνή, για την παράσταση δούλεψε και μεγάλο επιτελείο συντελεστών που ανέλαβε να «ντύσει» το έντονο εικαστικό κομμάτι του έργου.

Υπόθεση του έργου

Ο Εδουάρδος ο Β΄ επαναφέρει από την εξορία τον αγαπημένο του Γκάβεστον, την ημέρα που ανεβαίνει στον θρόνο – την ίδια μέρα που κηδεύεται ο πατέρας του. Αμέσως τού χαρίζει πλούτη, δύναμη και πολιτικά αξιώματα, γεγονός που τον φέρνει σε αντίθεση με τους ευγενείς και τον κλήρο, αλλά και με την σύζυγό του, Βασίλισσα Ισαβέλλα που παραγκωνισμένη, κάνει τα πάντα για να ξανακερδίσει την εύνοιά του.

Την ώρα που η χώρα κατατρύχεται από εσωτερικά προβλήματα, την ώρα που απειλείται από εξωτερικούς εχθρούς, η προκλητική συμπεριφορά του Εδουάρδου του Β΄ προκαλεί την συστράτευση όσων έχουν αντίθετα συμφέροντα.

Το έργο πρωτοπαίχτηκε το 1593 και υπήρξε εξαιρετικά τολμηρό για την εποχή του καθώς δείχνει ξεκάθαρα την σύγκρουση μεταξύ ευγενών και βασιλιά, που σταδιακά οδηγεί τη χώρα σε εμφύλιες συγκρούσεις με καταστρεπτικά αποτελέσματα και για τις δυό μαχόμενες πλευρές – ένα έργο βαθιά πολιτικό. Μέσα από την απεικόνιση της φρίκης και τις σκληρές σκηνές, ο Μάρλοου σπάει την στιλπνή και λαμπερή επιφάνεια ενός καταρρέοντος στην πραγματικότητα πολιτισμού και καταδεικνύει πως η στυγνή και ανελέητη πάλη για την εξουσία, όχι μόνο δεν έχει καμία μεγαλοπρέπεια, αλλά μπορεί να ισοπεδώσει έναν λαό, ένα έθνος.