Λουκία: «Τη Δέσπω Διαμαντίδου την είχα σαν μάνα μου και μαζί μου έφυγε από τη ζωή»

«Την είχα σαν μάνα μου και μαζί μου έφυγε από τη ζωή... Στο τέλος αντιμετώπιζε μοναξιά. Ηταν διανοούμενος άνθρωπος, διάβαζε πολύ, ήταν εξαιρετική μεταφράστρια, αλλά δυστυχώς ο Θεός τής επιφύλαξε τη δοκιμασία να μη βλέπει, κι αυτό της στοίχιζε πολύ. Είχε φοβερό χιούμορ και ήταν καταπληκτική συζητήτρια. Ερχόταν σχεδόν κάθε πρωί εδώ, έπινε τον καφέ της και σχολίαζε πράγματα. Παρ' όλες τις δοκιμασίες που αντιμετώπιζε στο τέλος όμως, αγαπούσε πολύ τη ζωή. Ως την τελευταία στιγμή πάλευε να κρατηθεί στη ζωή» τόνισε στο Βήμα.
Για τον Δημήτρη Χορν λέει ότι ήταν δύσκολος άνθρωπος. Θυμάται χαρακτηριστικά μια μέρα που μπήκε στο ατελιέ ντυμένος με ένα μαύρο μακρύ παλτό και ένα κόκκινο κασκόλ. «Ηταν τόσο κομψός και τόσο ωραίος... σαν να γέμισε φως ο χώρος. Ηταν άλλες προσωπικότητες αυτές, και είχα τη χαρά και την τιμή να ζήσω κοντά τους».
Η Λουκία μιλάει με αγάπη και συγκίνηση για τον Μάριο Πλωρίτη. Λέει πως ακόμη και σήμερα δεν πιστεύει ότι έχει φύγει από τη ζωή. «Με την Κάτια Δανδουλάκη είμαστε φίλες 40 χρόνια. Είναι η αδελφή που δεν μου χάρισε ο Θεός. Δεν ξέρω αν είναι καλή ή κακή ηθοποιός, δεν με ενδιαφέρει... Είναι εξαιρετικός άνθρωπος, σημείο αναφοράς για μένα. Δεν ξεχνώ ποτέ τα γέλια μας, τα κλάματά μας, το πόσο ακουμπά η μία στην άλλη στις δύσκολες στιγμές της ζωής. Νομίζω ότι τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα στις ανθρώπινες σχέσεις, δεν είναι πλέον καθόλου έτσι... Γι' αυτό και υπάρχουν πέντε-έξι άνθρωποι όλοι κι όλοι στη ζωή μου. Αυτούς βλέπω, με αυτούς μιλάω, με τους υπόλοιπους αισθάνομαι πως δεν έχω τι να πω».