Νέλλη Γκίνη: «Όταν έχασα τη μητέρα μου και τον πατέρα μου. Δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κενό στη ζωή μου»

Ποιες ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή σας;
«Όταν έχασα τη μητέρα μου και τον πατέρα μου. Δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κενό στη ζωή μου. Τότε ενηλικιώθηκα στην ουσία. Ένιωσα να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μου. Είπα «τι συμβαίνει ξαφνικά». Αυτή ήταν μία από τις πιο δύσκολες, όπως και η απογοήτευση και η απόρριψη που αισθάνθηκα από πρόσωπα του χώρου που αγαπούσα και θεωρούσα φίλους μου, αλλά τελικά αποδείχτηκαν το αντίθετο»
Εκτός από την καριέρα σας στην υποκριτική, για είκοσι χρόνια ασχοληθήκατε παράλληλα και με το τραγούδι. Γιατί το εγκαταλείψατε;
«Επειδή θεωρούσα ότι το θέατρο ήταν για εμένα το ιδανικό. Τώρα βέβαια συνειδητοποιώ πως ίσως αδίκησα λίγο το τραγούδι. Βρέθηκα ωστόσο στην πίστα με τα μεγαλύτερα ονόματα, αλλά δεν μου άρεσε το παρασκήνιο»
Υπήρχε αθέμιτος ανταγωνισμός; «Ήταν καλλιτέχνες οι οποίοι είχαν ψυχή και ταλέντο, γι' αυτό και ξεχώρισαν και υμνούνται ως τώρα, αλλά δεν μου ταίριαζε ο τρόπος σκέψης και η ζωή τους σε σχέση με τους ανθρώπους του θεάτρου. Ίσως εκεί τους αδίκησα. Εκείνη την εποχή ήταν στη μόδα τα πιάτα και οι σαμπάνιες. Εγώ τα μισούσα όλα αυτά, έλεγα «Μα είναι δουλειά αυτό; Να βγαίνει η τραγουδίστρια στην πίστα και να έρχεται ο άλλος από κάτω να της ανοίγει σαμπάνιες;» Έκανα τέτοιου τύπου συγκρίσεις», εξομολογείται στο περιοδικό Εγώ.