Ζωζώ Σαπουντζάκη: «Δεν είμαι πάμπλουτη, είμαι όμως η Ζωζώ που δούλεψε μια ζωή»

«Τη ζωή μου από τα επτά χρόνια μου, που ανέβηκα πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι, έτσι την ονειρεύτηκα, σαν ένα παραμύθι στο οποίο εγώ ήμουν η πρωταγωνίστρια. Το θέατρο το λατρεύω, είναι ο "άντρας" μου, η ζωή μου όλη, η πίστα από την άλλη έγινε ο "εραστής" μου. Κουράστηκα, δούλεψα πολύ, πάλεψα και πιστεύω πως τα κατάφερα. Τα τελευταία χρόνια κάνω ωραίες συνεργασίες και πιστεύω πως μέσα από τις δουλειές αυτές, εκτός από τη Ζωζώ, σέβομαι και τον κόσμο που όλα αυτά τα χρόνια έρχεται και με βλέπει. Δεν ξέρω τι έγινε και πώς, όμως δεν μπορώ να εξηγήσω τι ήταν αυτό που με ώθησε τότε να λανσάρω στη διασκέδαση ένα είδος που έως εκείνη την ώρα δεν υπήρχε. Πάντως τόλμησα κι έγινα χορογράφος του εαυτού μου. Σκηνοθέτης. Θυμάμαι, ήμουν στο καμαρίνι και σκεφτόμουν τι άλλη ζαβολιά να κάνω για να χαρεί ο κόσμος! Πάντα αναζητούσα το κάτι παραπάνω» τόνισε σε καθημερινή εφημερίδα.
«Δεν είμαι πάμπλουτη, είμαι όμως η Ζωζώ που δούλεψε μια ζωή. Ήμουν η πρώτη που ανέβασε τα κασέ, είχα τη μητέρα μου που ήταν η καλύτερη μάνατζερ που είχα και απαίτησε για μένα χρήματα και τα πήρα. Έτσι απέκτησα και το σπίτι που έχω στην Αθήνα, στο οποίο μπήκα μέσα 15 χρόνων κορίτσι κι εξακολουθώ να μπαίνω με την ίδια χαρά. Το ίδιο συνέβη και όταν την πήρα μαζί μου στην Αμερική, εκείνη έμπαινε μπροστά, διότι εμένα το μόνο που μ' ενδιέφερε ήταν να διασκεδάζω τον κόσμο. Όταν την έχασα, έκλαψα πολύ, διότι την είχα κοντά μου, στήριγμα για πολλά χρόνια. Το ίδιο βέβαια συνέβη και όταν έχασα τον πατέρα μου, τον αδελφό. Αλλά έτσι είναι η ζωή, με όμορφες και κακές στιγμές. Το θέμα είναι τι μένει και ποια μαθήματα παίρνουμε απ' ό,τι ζούμε».