Άννα Βίσση: «Ο Νίκος ήταν πάντα ο μέντορας μου»
Η συνεργασία τους κράτησε πολλά χρόνια. Η καλλιτεχνική της εξάρτηση από τον Νίκο Καρβέλα την έκανε κάποιες φορές να μην τολμήσει κάτι άλλο;
«Όχι, ίσα ίσα που φοβάμαι χωρίς τον Νίκο δεν θα είχα τολμήσει τόσα όσα τόλμησα. Γιατί εκείνος κατά πρώτον τα φαντάζεται, τα εμπνέεται, τα δημιουργεί. Από το να κάνω όπερα, μέχρι μια ροκ μπαλάντα ή ένα φοβερό λαϊκό τραγούδι. Ο Νίκος ήταν πάντα ο μέντορας μου - εγώ νιώθω πως έχω έρθει σε αυτό τον κόσμο για να είμαι ερμηνεύτρια, διότι δεν είμαι δημιουργός, είμαι συνδημιουργός ως μούσα του Νίκου. Προσπάθησα να γράψω και δεν μπορώ. Και δεν το λέω για να κάνω τον Νίκο να αισθανθεί καλύτερα» τόνισε η Άννα Βίσση στο People.
- Δεν έχετε ανταγωνισμό μεταξύ σας;
«Όχι μόνο δεν έχουμε ανταγωνισμό, αλλά έχουμε μια σπουδαία εξάρτηση ο ένας από τον άλλο, τόσο ώστε να είναι συναρπαστικά δημιουργική. Τελικά, η ζωή μας ως αντρόγυνο δεν είχε καμία σχέση με τη ζωή μας ως μουσικοί συνέταιροι και ντουέτο .Ήμασταν πολύ καλύτερα μετά το διαζύγιο. Ως αντρόγυνο έμπαιναν περισσότερο στη μέση οι δια¬φωνίες. Ομολογώ πως προτιμώ τη μουσική σχέση μου μαζί του παρά τη συζυγική. Είναι δύσκολος σύντροφος ο Καρβέλας, αλλά πολύ ενδιαφέρων. Αυτό ερωτεύτηκα στον Νίκο .Έχει μια ιδιαιτερότητα, είναι ιδιοφυής. Το να ζεις με έναν ιδιοφυή άνθρωπο, τόσο έξυπνο, εκρηκτικό στη σκέψη του, και το να μπαίνεις κάποιες φορές ανάμεσα σε εκείνον και τον κόσμο -γιατί ποτέ δεν τον καθοδηγούσε η γνώμη του κόσμου σε αυτά που έκανε— δεν είναι πάντα εύκολο. Επειδή εγώ ήμουν αυτή που εξετίθετο στον κόσμο, εγώ παρουσίαζα τα έργα του, έπρεπε να κρατάω μια ισορροπία. Γιατί αν δεν σε ενδιαφέρει το ένα, δεν σε ενδιαφέρει το άλλο, τότε γιατί το κάνεις; Εκείνον, όμως, ως δημιουργό τον δικαιολογώ και τον καταλαβαίνω»
- Είναι προφανές πως με τον Καρβέλα δεν παραμείνατε «οικογένεια», μόνο επειδή είχατε μαζί ένα παιδί...
«Ούτε κατά διάνοια. Είχαμε πολλά παιδιά, που ήταν τα τραγούδια μας, τα χρόνια που ζήσαμε μαζί, τα οποία ήταν πολύ σημαντικά και γεμάτα αλήθεια. Ζήσαμε πραγματικά όλο το παζλ του μουσικού ζευγαριού. Με όλα τα χρώματα και χιλιάδες κομμάτια, σαν αυτά τα τεράστια παζλ που τα βλέπεις και λες «πώς θα το συνθέσω όλο αυτό το πράγμα;».
-Η Σοφία το απολαμβάνει που είστε τόσο καλά μεταξύ σας
«Είναι πολύ χαρούμενη, πιστεύω, πα-ρόλο που είχε κι αυτό τους πόνους του για να το καταφέρουμε. Εδώ και πολλά χρόνια είμαστε καλά, αλλά για να φτάσουμε εδώ υπήρξαν και τα στάδια του πόνου και των προβλημάτων. Όπως το βλέπει η Σοφία, σαφώς το χαίρεται που οι γονείς της δουλεύουν μαζί και είναι πολιτισμένοι και αγαπημένοι, αλλά μας αγαπά και τον καθένα ξεχωριστά, με άλλον τρόπο και αφιερώνει και ώρες με άλλες ποιότητες στον καθένα.»
