Η γιαγιά από το «Κάτω Παρτάλι» εξομολογείται: «Κουβαλάω μέσα μου πικρία….»

Τι σας λέει ο κόσμος στο δρόμο, τώρα που παίζετε στο «Κάτω Παρτάλι»;
«Μου λένε ότι γελάνε, ότι ξεδίνουν και ότι το περιμένουν κάθε εβδομάδα με λαχτάρα! Οι περισσότεροι με ρωτούν ποια είναι τα μυστικά που γνωρίζει αυτή η γιαγιά. Αλλά ούτε εγώ τα γνωρίζω, γιατί ο Λευτέρης Παπαπέτρου, δεν μας έχει πει τίποτα για την εξέλιξη του σίριαλ. Το μόνο που ήξερα όταν μου ζήτησαν να παίξω αυτό το ρόλο, είναι ότι πρόκειται για μία γιαγιά που γνωρίζει κάποια πράγματα κι έχει πάρει όρκο σιωπής».

Σας ενόχλησε που σας ζήτησαν να παίξετε μία ηλικιωμένη γυναίκα;
«Έχω μεγάλο παρελθόν με τις γιαγιάδες .Από τη σχολή ακόμα έκανα τις γριές και στο «Νησί», αν θυμάστε, υποδυόμουν μία γιαγιά που κουβαλούσε όλη την ιστορία του τόπου. Θυμάμαι, όταν επρόκειτο στο Θέατρο Τέχνης να ανεβάσουμε τα «Τέσσερα πόδια του τραπεζιού», με ρώτησε ο Κουν: «Όλγα, τι θέλεις να κάνεις: τη νέα ή τη γριά;». Και του απάντησα: «Τη γιαγιά, κύριε Κουν», γιατί ήταν ένας υπέροχος ρόλος. Μου έκανε ελάχιστες παρατηρήσεις. Συνεννοούμασταν με τα μάτια».

Παρόλο που είστε τόσα χρόνια σε αυτή τη δουλειά δεν παίξατε πολλούς πρώτους ρόλους. Στεναχωριέστε;
«Πάρα πολύ! Είναι μία πίκρα που κουβαλάω μέσα μου, γιατί κάθε ηθοποιός θέλει να αναμετρηθεί με μεγάλους ρόλους από το κλασικό ρεπερτόριο. Ήθελα να έχω την ευκαιρία να συναντηθώ με ανθρώπους και με ρόλους που θα με πήγαιναν ένα βήμα παραπέρα. Θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν λιμπίστηκα ρόλους, σε έργα του Σαίξπηρ ή του Τσέχοφ. Βέβαια, είχα την τύχη να δουλέψω με σημαντικούς σκηνοθέτες και να παίξω σπουδαίους ρόλους - εκτός από τη θητεία μου στο Θέατρο Τέχνης, στο Εθνικό, αλλά και στο ελεύθερο θέατρο. Σήμερα, καμαρώνω τις δουλειές του Καραθάνου, του Μαρκουλάκη ή του Μαστοράκη και άλλων, και χαίρομαι που το θέατρο προχωράει. Έχουμε πολύ αξιόλογους νέους σκηνοθέτες και ηθοποιούς».

Πηγή: Down Town Κύπρου