Γιώργος Χρυσοστόμου: «Δουλεύουμε απλήρωτοι δύο μήνες»

Ο Έλληνας μπορεί να αλλάξει πλέον νοοτροπία ή όλο αυτό τον βρήκε τραγικά ανέτοιμο;

«Ο Έλληνας είναι έτοιμος. Συζητούσα με μια φίλη και μου έλεγε “είναι μια δύσκολη περίοδος, αλλά πάντα ήταν δύσκολη περίοδος”. Δηλαδή, μια δύσκολη περίοδος που έχει περάσει, ανήκει στο παρελθόν. Είμαστε με τη συνομιλήτρια μου στα 35 μας χρόνια και όταν είχε γίνει ο πόλεμος στο Περσικό Κόλπο, είχανε πάει όλοι στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσουν γιατί θα ερχόταν η κρίση- κανείς δεν θυμάται με τρόμο εκείνη τη φάση. Όπως μπορεί να μη θυμάται με τρόμο και αυτή τη φάση, μετά από καιρό. Μόνο αν βρεθούμε σε καθαρά εμπόλεμη κατάσταση, θα δυσκολέψουν πολύ τα πράγματα. Αυτό, είναι μια δύσκολη φάση που περνάμε. Απλά, ο κόσμος είναι πιο συνειδητοποιημένος και πιο “πυροβολημένος” από τη τηλεόραση και το Internet, που δεν ελέγχονται. Μια δύσκολη κατάσταση, δεν είναι τόσο δύσκολη, όταν έχει περάσει. Είναι εύκολο να λέμε “περνάμε δύσκολα”. Είναι η άμυνα μου, αυτή η σκέψη, διότι διαφορετικά καραδοκεί ο πανικός. Δεν μιλάω εκ του ασφαλούς. Προέρχομαι από φτωχή οικογένεια. Και παραμένω ο ίδιος φτωχός. Υπάρχει η ψευδαίσθηση, ότι επειδή έκανα μία φορά τηλεόραση, έχει λυθεί το οικονομικό μου ζήτημα. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει πως, τόσο εγώ όσο και ο θίασος, δουλεύουμε απλήρωτοι δύο μήνες. Και χρωστάμε, διότι από τις προηγούμενες παραστάσεις που ήμασταν απλήρωτοι και μας έδωσαν κάποια στιγμή λεφτά, φύγανε σε απλήρωτες προσωπικές υποχρεώσεις-νοίκια και ρεύματα. Το επάγγελμα του ηθοποιού δεν είναι κάτι πιο λαμπερό, σε σχέση με τον Έλληνα που ξυπνά ξημέρωμα να πάει στη δουλειά του».

Τα πάντα ανά πάσα στιγμή αλλάζουν και οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι σα ψυχολογία.

«Τίποτα πλέον δεν είναι δεδομένο. Δεν είμαι -σαφώς-ευχαριστημένος, με ότι συμβαίνει! Βρίσκοντας πάντα μια θετική μάτια σε ότι συμβαίνει, θεωρώ πως αυτή η εγρήγορση, σε βοηθά να σηκώνεσαι πιο εύκολα από “τη καρέκλα”. Για πολύ καιρό είχαμε αφεθεί και εφησυχαστεί στην ευημερία, τη χαλαρότητα και το “δεν χρειάζεται μωρέ να προσπαθήσω και πολύ”. Τώρα, έχουν ξυπνήσει τα μυαλά. Το κεφάλι του ανθρώπου έχει μπει σε πιο δημιουργική φάση, από τον “ύπνο” του “είμαστε μια χαρά”. Αυτός ο κίνδυνος του να χαθούν τα κεκτημένα, το δυσκολεύει. Μπορεί να χρειαστεί να χάσω-να πουλήσω το αυτοκίνητο, αλλά παίρνοντας ένα ποδήλατο θα χάσεις και πέντε κιλά! Πάντα, υπάρχει κι ένα θετικό. Απλά, ο πανικός του “θα χάσω το αυτοκίνητο”, που είναι σιγουριά και ασφάλεια, σου δημιουργεί μια αναστάτωση. Που μετά, φέρει καρπούς. Πολύς κόσμος μαζεύτηκε, δημιούργησε ένα μαγαζάκι που πουλά κάτι, ασχολήθηκε με καλλιέργειες σε ένα μικρό του χωράφι…που σε άλλες εποχές, δεν θα το έκανε λογικά αυτό», δήλωσε στο outnow.