Ελένη Καρακάση: «Στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου πάντα απευθύνομαι στην εκκλησία»

«Δεν είμαι φανατική της Θρησκείας, αλλά στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου πάντα απευθύνομαι στην εκκλησία. Είμαι παιδί που προέρχομαι από οικογένεια όπου ο αδελφός της μαμάς ήταν παπάς και με είχε βαφτίσει, ήταν νονός μου. Ήταν μοντέρνος άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό», λέει στο Λοιπόν.

Όταν φτάνουν τα γενέθλια της, είναι μια μέρα που έχει ζήτημα;
«Όχι, δεν αφήνω τον εαυτό μου να επηρεάζεται από τέτοια. Αν είναι να γιορτάσω τα γενέθλια μου, θα τα γιορτάσω. Έτυχε δύο άνθρωποι να πεθάνουν εκείνη την ημέρα. Δεν αφήνω τέτοια πράγματα, όπως σπασμένοι καθρέπτες να μου χαλάσουν τη διάθεση, θα πάω στο νεκροταφείο, τελείωσε...Έχουν περάσει και πολλά χρόνια. Δεν έχω φοβίες και προκαταλήψεις τέτοιες, τις έχω ξεπεράσει. Το σπίτι που μπαίνω ήταν ένα σπίτι που ζούσαν οι δικοί μου άνθρωποι, μέσα στο σπίτι αυτό έχουν ξεψυχήσει πολλοί. Δεν έχω τέτοια δεσίματα. Ένα αντικείμενο πολύ αγαπημένο που μου το είχε δώσει ο πατέρας μου, ο νονός μου, όταν με αυτό δενόμουν και φοβόμουν ότι αν δεν το φόραγα κάπου, κάτι κακό θα μου γίνει, τα έχω κόψει όλα αυτά. Δεν μπορώ αυτή την ψυχολογία. Δηλαδή, παίζω στην παράσταση, θα φοράω πάντα το ίδιο βρακί, το ίδιο σουτιέν... Σε κρατάνε δέσμιο, σε πάνε πίσω. Δεν μπορώ να μου γίνονται εμμονή τα πράγματα, γιατί μου γίνονται, το ξέρω. Δεν μπορώ να είμαι προσηλωμένη μόνο σ' ένα πράγμα, με τρελαίνει, μου κάνει κακό», καταλήγει.