Ρένια Λουιζίδου: «Όλες έχουμε μέσα μας λίγο από τη... μαμά μας»

«Δεν είναι μόνο ένας ο λόγος, ούτε ποτέ καταφέρνει κανείς να εντοπίσει ακριβώς τι είναι αυτό που έκανε μια σειρά πιο ξεχωριστή, αλλιώς θα γνωρίζαμε τη συνταγή της επιτυχίας. Η σειρά έχει ένα πολύ συμπαθητικό κείμενο, γίνεται με φροντίδα, έχει καλό καστ, οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις είναι αναγνωρίσιμοι. Αφορά την ελληνική οικογένεια που πρωταγωνιστεί στις ζωές μας. Είμαστε μια κοινωνία που λειτουργεί με κέντρο την οικογένεια. Η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από το σόι» τόνισε στο TV Έθνος.

-Ο ρόλος που υποδύεστε, η Χαρούλα Χαμπέα, «διευθύνει» την οικογένεια.

«Νομίζω ότι στις ελληνικές οικογένειες κατά συντριπτική πλειοψηφία «διευθύνουν» οι γυναίκες.»

-Η Χαρούλα είναι μια κλασική Ελληνίδα μάνα;

«Εντελώς. Δηλαδή στη σειρά η Χαρούλα είναι η κλασική Ελληνίδα μάνα, η Αλεξάνδρα (Μίρκα Παπακωνσταντίνου) είναι η μη κλασική Ελληνίδα μάνα και η πιο μοντέρνα εκδοχή της είναι η κόρη της η Λυδία (Βάσω Λασκαράκη), η οποία βαδίζει στα βήματά της.»

-Εχετε ομοιότητες με τον ρόλο;

«Κατ’ αρχάς υπάρχει η τεραστίων διαστάσεων διαφορά του εργαζόμενου και του μη εργαζόμενου. Αλλάζει πολλά στην καθημερινότητα. Αρα δεν είμαι η μαμά που θα κάνει το μεγάλο τραπέζι γύρω από το ποιο θα συσπειρώσει το σύμπαν. Δεν έχω έναν... στρατό από παιδιά όπως εκείνη. Εχω ένα και μόνο. Είναι δύσκολο να κάνω τη σύγκριση. Δεν αισθάνομαι ότι της μοιάζω. Ούτε τη διπλωματία της έχω, λέω άμεσα αυτό που θέλω να πω. Παρ’ όλα αυτά μεγαλώνοντας καταλαβαίνω ότι έχω πιο πολλά στοιχεία που είναι κοντά στο παραδοσιακό μοντέλο. Ολες έχουμε μέσα μας λίγο από τη... μαμά μας.»

-Και σε αυτόν τον ρόλο είστε καλή μαγείρισσα. Είπατε ότι κάτι τέτοιο ισχύει συχνά στους ρόλους, αλλά όχι στην πραγματικότητα.

«Να σας εξηγήσω τι εννοώ. Δεν είμαι και ένα... σκέτο φιάσκο. Μαγειρεύω καλά, αλλά η μαγειρική δεν είναι η χαρά μου. Αν έχω δυο ώρες ελεύθερες στο σπίτι, δεν θα κάτσω να κάνω μια πίτα. Μαγειρεύω γιατί πρέπει να φάμε ως οικογένεια και όταν δεν με εξυπηρετήσει η μαμά μου. Οσο η μαμά μου δέχεται να με εξυπηρετεί, της παραχωρώ με μεγάλη χαρά την προτεραιότητα.»