Παναγιώτης Πετράκης: «Μάλλον είχαν δει σε εμένα κάποια…»

«Νομίζω ότι είναι μια ανάγκη και μία διαρκής προσπάθεια-αγώνας από τη φύση το να είσαι καλλιτέχνης» τόνισε στο Καρφί.

-Έχεις δηλώσει πως οι γονείς σου και οι καθηγητές σου επέμεναν να ασχοληθείς με το θέατρο. Τι είχαν παρατηρήσει;

«Μάλλον είχαν δει σε εμένα κάποια στοιχεία -πες το ταλέντο, διάθεση, ενέργεια… δεν ξέρω- που τους οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι στην υποκριτική τέχνη θα είμαι ευτυχισμένος και θα μπορέσω να αποδώσω καλύτερα. Από μικρός μου άρεσε να χορεύω, να συμμετέχω σε σχολικές γιορτές, να λέω ποιήματα, να τραγουδάω και αργότερα όταν μπήκα στο γυμνάσιο ήμουν μόνιμα στον θεατρικό όμιλο του σχολείου μου. Στη γ΄ λυκείου δεν ήθελα να δώσω εξετάσεις για να μπω στο ελληνικό πανεπιστήμιο, οπότε είχα περισσότερο χρόνο να ασχοληθώ με τα καλλιτεχνικά. Τότε οι γονείς και οι καθηγητές μου επέμειναν να ασχοληθώ με το χώρο.»

-Ηθοποιός ή τραγουδιστής;

«Στη δική μου ζωή είναι συνυφασμένα και τα δύο. Εξάλλου στο μιούζικαλ που έχω σπουδάσει, αυτά συνυπάρχουν. Στο τραγούδι υπάρχει υποκριτική αλλά και στο θέατρο υπάρχει πολύ τραγούδι.»

-Με ποιο από τα δύο εκφράζεσαι καλύτερα;

«Λίγο περισσότερο με τη μουσική. Είναι πιο άμεσο το αποτέλεσμα που έχεις στον ακροατή σου, στο κοινό που θέλεις να επικοινωνήσεις.»