Κωνσταντίνος Χριστοφόρου: Τι λέει για την συνεργασία του με τον Γιάννη Πάριο
«Και βάζω έναν Πάριο στο αυτοκίνητο τέρμα» ένα τραγούδι που αγαπήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου μίλησε στην Freddo και εξήγησε πως προέκυψε η συνεργασία με τον Γιάννη Πάριο.
Ο κόσμος που σε λατρεύει περίμενε καιρό κάτι δυνατό από σένα. Γιατί πιστεύεις πως εξαφανίζονται κατά καιρούς οι τραγουδιστές;
«Οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι. Εγώ ποτέ δεν είχα το άγχος να βγάζω κάθε χρόνο τραγούδι χάριν μιας νέας κυκλοφορίας και ούτε το θεωρώ σωστό γενικά. Όταν έχω να πω κάτι που να αξίζει, τότε θα το πω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποιος που αξίζει, που είναι καλός, δεν χάνεται ποτέ»
Πώς προέκυψε αυτή η τόσο σημαντική συνεργασία με τον Γιάννη Πάριο;
« Μέσα στο αμάξι χαλαρώνω και μ' αρέσει να ακούω τραγούδια και μουσικές που αγαπάω. Πολλές φορές ακούω τραγούδια του Γιάννη Πάριου. Κάποια στίγμα μου βγαίνει η μελωδία και η ατάκα «και βάζω έναν Πάριο στο αυτοκίνητο τέρμα» και λέω «όπα, κάτι έχουμε εδώ»! Το ετοίμασα αμέσως και πήρα τηλέφωνο τον Γιάννη Πάριο λέγοντας του ότι θέλω να τον δω. Έχουμε έτσι κι αλλιώς πολύ καλή σχέση, έχουμε δουλέψει παλιά, του έγραψα και ένα τραγούδι, το «Αγάπη μου», το 2003, και γενικά τον αγαπάω πάρα πολύ. Πήγα, τον είδα, του έβαλα το τραγούδι, ευθύς χαμογέλασε, μου έσφιξε το χέρι και του ζήτησα εκείνη τη στιγμή να το πει μαζί μου, γιατί έγραψα και δικό του μέρος στο τραγούδι. Μου είπε αμέσως «ναι», δύο μήνες μετά έγραψε τη φωνή -μέσα σε τρία λεπτά, παρακαλώ- και το αποτέλεσμα μετά το ξέρετε όλοι, στα ηχεία του αυτοκινήτου σας, του ραδιοφώνου σας, στο στερεοφωνικό σας ή στο κινητό σας τηλέφωνο πια...»
Ποια κουβέντα του ή πράξη του σε έχει αγγίξει;
«Δυο κουβέντες του θυμάμαι τώρα. Η πρώτη είναι ότι «τραγουδάμε με την ψυχή και όχι με τη φωνή», και αυτό το είπε και στην Πέγκυ Ζήνα -θυμάμαι, το έχουμε συζητήσει- όταν κάποτε του παραπονιόμασταν ότι δεν ήταν καλά ο λαιμός μας μια συγκεκριμένη νύχτα που είχαμε να τραγουδήσουμε. Η δεύτερη είναι μια φράση που με ενέπνευσε να γράψω και τραγούδι πριν από κάποια χρόνια, τη βρίσκω συγκλονιστική και λέει: «Ο πιο μεγάλος έρωτας είναι αυτός που δεν αντέχεις».
