Μαρία Γεωργιάδου: «Όσο ωριμάζω, ηρεμώ»

Τι αλλαγές παρατηρείτε στον εαυτό σας όσο ωριμάζετε;

Είσαι πολύ ευγενικός που χρησιμοποιείς το ρήμα «ωριμάζω» (γελάει). Όσο ωριμάζω, ηρεμώ. Υπάρχουν αγωνίες που υποχωρούν, ενώ παλιότερα θα επέμεναν και θα επέμενα κι εγώ να βασανίζομαι. Το μέλλον μου, τα χρήματα, η δουλειά, η υγεία, όλα… Όλα αυτά που σκεφτόμουν εμμονικά και δεν είναι απαραίτητα στο χέρι μας.

Είστε ευτυχισμένη;

Υπάρχουν όμορφες στιγμές που αισθάνομαι χαρούμενη. Κάνω μία δουλειά που αγαπώ, είμαι μητέρα ενός παιδιού που λατρεύω και είμαι περήφανη γι’ αυτό, έχω τους φίλους μου, που με ικανοποιούν. Όλα αυτά προϋποθέτουν μία καθημερινή μάχη, μία διεκδίκηση. Πλέον, διεκδικώ την ηρεμία και τη γαλήνη μου. Ναι, όταν τα έχω όλα αυτά, νιώθω ευτυχισμένη. Μπορεί όχι ολοκληρωμένη ή πλήρης, αλλά νιώθω καλά. Έχω ένα πλαίσιο που μου προσφέρει ηρεμία.

Θεωρείτε ότι η αγάπη διδάσκεται ή γεννιόμαστε μαθημένοι να αγαπάμε;

Μα και οι ήρωες για τους οποίους γράφω, δεν γνώρισαν γονείς. Δεν αγαπήθηκαν από την οικογένειά τους, όμως ξέρουν να αγαπούν ο ένας τον άλλο. Η αγάπη ναι μεν, μαθαίνεται, αλλά το έχεις και μέσα σου. Ας μην είμαστε απόλυτοι στο τι δημιουργεί την ανάγκη να αγαπήσουν κάποιον. Φαίνεται μία λογική συνθήκη το να αγαπάμε, όμως όσο έχεις στερηθεί την αγάπη, τόσο νιώθεις ότι θες να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Είναι ανάγκη μας. Γεννιέται και πεθαίνει μαζί μας. Αυτό που μαθαίνεται είναι ο τρόπος που στηρίζεις και προσφέρεις στον άλλον.

Πηγή: Down Town Κύπρου