Ελπίδα: «Δεν διαχειρίστηκα εύκολα την απώλειά του πατέρα μου»

«Ναι... Αλλά θα το χαρακτήριζα πιο σωστά μεγάλη στενοχώρια. Οταν πέθανε ο πατέρας μου. Δεν διαχειρίστηκα εύκολα την απώλειά του, γιατί ήταν ο άνθρωπος που με πίστεψε στο τραγούδι και με κράτησε προσγειωμένη. Αυτός μου έλεγε «προχώρα».
Η μητέρα μου με τον θάνατό του ανέβηκε στο σπίτι στο χωριό, στη Λαμία, και «έφυγε» στα 90 της χρόνια. Οποτε θέλω να ηρεμήσω, πάω στο πατρικό μου, στη φύση, βλέπω τους γείτονες. Ποτέ δεν ένιωσα μοναξιά στο χωριό. Εχουν αλληλεγγύη, ανταλλάσσουν φαγητά. Στα χωριά η υπερηφάνεια εξανεμίζεται. Γι' αυτό δεν πεινάει κανείς. Το χωριό ξέρει ποιος περνάει δύσκολα. Και θα του πάει ένα πιάτο φαγητό σαν κέρασμα, γιατί δεν θα θιγεί ο εγωισμός του», λέει η ίδια σε συνέντευξη της στην Espresso.

Σε τι επιβραβεύει τον εαυτό της; «Στο ότι δεν την ψώνισα ποτέ, παρέμεινα απλή, έφερα δύο καλά παιδιά στην κοινωνία, αν και το περιβάλλον σήμερα «τρώει» τους καλούς ανθρώπους. Πάντως, νιώθω ευλογημένη. Ένα παιδί από την επαρχία, κατάφερα να γυρίσω όλο τον κόσμο με το μικρό μου όνομα και όπλο το τραγούδι», καταλήγει.