Ανθή Ευστρατιάδου: «Είμαστε εγκλωβισμένοι στη συνθήκη ζωής που ζούμε»

Το θέατρο μπορεί να έχει πολιτική θέση;

Ζούμε σε εποχές όπου υπάρχει έντονη η ανάγκη το θέατρο να πάρει μια πολιτική στάση που, ούτως ή άλλως, την έχει. Το θέατρο είναι ικανό να σου δώσει ένα άνοιγμα, να σου γεννήσει μια εικόνα ή μια σκέψη. Σε εμένα το έχει κάνει, έχει λειτουργήσει κατ' αυτόν τον τρόπο.

Επαγγελματικά μεγαλώσατε μέσα στην κρίση. Πόσο σας έχει επηρεάσει;

Δεν έχω ζήσει σε άλλη εποχή, οπότε δεν ξέρω. Πολλές φορές έχω πληρωθεί με ποσοστά, όπως πολλοί συνάδελφοι της γενιάς μου. Υπάρχει δυσκολία στην επιβίωση και φαντάζομαι ότι για τους νεότερους είναι ακόμα πιο δύσκολα. Αισθάνομαι ότι η γενιά μου ήταν ρυθμισμένη από τους γονείς μας ότι όλα θα εξελιχθούν γραμμικά. Υπήρχε η έννοια της τακτοποίησης κι ανατράπηκε. Νιώθω ότι είμαστε «τσιπαρισμένοι» στην προηγούμενη συνθήκη και δεν μπορούμε να βρούμε τον τρόπο να υπάρχουμε στη σημερινή συνθήκη που είναι πολύ πιο χαοτική. Σίγουρα, οι ανοχές μας έχουν αμβλυνθεί, έχουμε συμβιβαστεί με πολλά πράγματα. Κατεβαίνει το ταβάνι και εμείς δεν το σπάμε, γιατί μας απασχολεί η επιβίωση. Κι αρχίζει σιγά σιγά και κονταίνει.

Πόσο μας αγγίζουν σήμερα οι «Ακυβέρνητες πολιτείες»;

Σε μια πανσιόν στα Ιεροσόλυμα συναντάμε απελπισμένους ανθρώπους από διαφορετικές χώρες, κάτω από την απειλή του πολέμου και του θανάτου. Έχουν έντονη επιθυμία να αγαπηθούν και να τους αγαπήσουν, κάτι που ισχύει σε κάθε εποχή. Με αγγίζει το κομμάτι της απελπισίας απέναντι στον θάνατο και τον αφανισμό και η αντιστικτική ανάγκη σε αυτό που είναι η ζωή: να ζήσεις, να ερωτευτείς. Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι εάν μπορεί να αλλάξει ο κόσμος.

Γιατί είμαστε παθητικοί; Γιατί δεν δρούμε;

Από φόβο. Από έλλειψη φαντασίας. Είμαστε εγκλωβισμένοι στη συνθήκη ζωής που ζούμε. Δεν ξέρω κατά πόσο είμαστε διατεθειμένοι να την αφήσουμε. Δεν ξέρω εάν πιστεύουμε σε κάτι που μπορεί να φέρει την αλλαγή. Μακάρι να ξεκινήσουμε από τα πράγματα που μας αφορούν, από τις προσωπικές και τις επαγγελματικές μας διεκδικήσεις.

Τι θα θέλατε να αλλάξετε σε παγκόσμιο επίπεδο;

Το καπιταλιστικό σύστημα. Το χρήμα έχει γίνει υπέρτατο αγαθό και μοιράζεται σε λίγους.

Πηγή: Έθνος της Κυριακής