Λευτέρης Παρασκευάς: «Αυτό που ήθελα πάρα πολύ να ζήσω στο «Nomads» ήταν…»

«Είμαι σε φάση προσαρμογής στην Ελλάδα, άυπνος, γενικά δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά, τραυματισμένος και προσπαθώ να επανέλθω στην πραγματικότητα της Ελλάδας του κρύου, της Αθήνας της κίνησης και όλα αυτά τα ωραία που τα είχα χάσει δυόμισι μήνες»

Τι τον ιντριγκάρε στο παιχνίδι;

«Αυτό που ήθελα πάρα πολύ να ζήσω στο «Nomads» ήταν τη διαδικασία της επιβίωσης στην παραλία. Ήμουν σίγουρος ότι θα μάθαινα πάρα πολλά εκεί και με ιντριγκάρε, το να συνυπάρξω με τους ντόπιους στο ψαροχώρι. Είναι κάτι που έχω ζήσει στην Ινδία. Αν το ζούσα και στις Φιλιππίνες, θα θεωρούσα τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό το να συνυπάρξω με αυτούς τους ανθρώπους. Αυτά είναι τα πιο βασικά»

Στην Ινδία πώς το έζησες;

«Έκανα ένα τρεκ εκεί. Κάποια στιγμή βρέθηκα σε ένα χωριό, σε ένα γάμο, και έμεινα εκεί τρεις μέρες μαζί με τους ντόπιους. Έζησα όλη τη διαδικασία του γάμου, γιατί κράτησε τρεις μέρες. Έμεινα επάνω στο βουνό, σε ένα σπίτι χωρίς παράθυρα, χωρίς πόρτες. Κοιμόμασταν αγκαλιά όλοι μαζί. Μαγείρευαν οι άντρες, χόρευαν μόνο οι άντρες στο γάμο, ήταν μια διαδικασία περίεργη, την οποία είχα την τύχη να ζήσω»

Τι τον δυσκόλεψε περισσότερο στην παραμονή σου στο «Nomads»;

«Οι συνθήκες δεν με δυσκόλεψαν καθόλου, οι άνθρωποι πάρα πολύ. Ανα¬θεώρησα το ότι μπορώ να το παλέψω με πολλούς ανθρώπους ξένους, ιδιόρρυθμους, που αρχικά πίστευα ότι θα μπορούσα. Αναθεώρησα και απλά μου έγινε το πιο δύσκολο πράγμα που θα μπορούσα να ζήσω στο Nomads», λέει ο ίδιος στο 7 μέρες Tv