Ο Σμαραγδής ξεσπά για ακόμη μία φορά για τις κακές κριτικές που πήρε η ταινία του «Καζαντζάκης»

Διαβάζοντας πάντα ένα βιβλίο των εκδόσεων Gutenberg με τίτλο «Ο Καζαντζάκης στον κινηματογράφο» διαπίστωσα πως παρότι οι ταινίες που εμπνεύστηκαν από βιβλία του Καζαντζάκη ή από τον ίδιο πήραν διεθνείς διακρίσεις και προβλήθηκαν έξω, στην Ελλάδα είχαν κακές κριτικές. Μήπως κατά κάποιον τρόπο είναι τελικά μοιραίο και έχει να κάνει και με τον ίδιο τον Καζαντζάκη;

Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι μιλούν με τα κατώτερα ένστικτα και όχι με τα ανώτερα γιατί φοβούνται - και ίσως αυτός ο φόβος έχει να κάνει με τη δυσκολία που έχει κανείς να αποδεχτεί τα μεγέθη επειδή θεωρεί πως ο ίδιος καταργείται, πως το εγώ του μπροστά στο μεγάλο και το υψηλό συρρικνώνεται. Για την ακρίβεια, φοβάται το ισχυρότερο πρότυπο ενώ θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο -να θέλγεται από αυτό. Και αυτό είναι άδικο για τους Ελληνες, να μην εμπνέονται από το μεγάλο και το σπουδαίο που φτάνει αυτό, στράφηκαν ενάντια στους σπουδαίους συνεργάτες μου με χυδαίες εκφράσεις, που ανήκουν πλέον στην αρμοδιότητα της ελληνικής Δικαιοσύνης».

Πώς απαντάτε εσείς σε όλα αυτά;

Η απάντηση έρχεται από το γραπτό κείμενο του αρμοςιότερου προσώπου στον κόσμο που είναι η Νίκη Σταύρου, ιδιοκτήτρια των πνευματικών δικαιωμάτων του συγγραφέα των Εκδόσεων Καζαντζάκη και βαφτισιμιά της Ελένης Καζαντζάκη,
η οποία λέει τα εντελώς αντίθετα από αυτούς, γιατί αγάπησε αληθινά την ταινία, αγαπάει τον Καζαντζάκη και είναι μια καλή Ελληνίδα και ένας καλός άνθρωπος. Αυτοί είναι; Οπως όλα τα έργα με αγαθή ψυχή -γιατί τα έργα έχουν ψυχή- έτσι και η ταινία «Καζαντζάκης» λειτουργεί σαν μεγεθυντικός καθρέφτης στίς ψυχές των θεατών. Αν ο θεατής έχει αγαθή ψυχή, αγαθότητα θα εισπράξει, αν
έχει καλοσύνη, καλοσύνη θα εισπράξει, αν όμως έχει κακότητα, κακότητα θα εισπράξει, αν έχει σκοτεινή ψυχή σκοτεινιά θα εισπράξει. Αυτό έγινε με τον σκληρό πυρήνα των κριτικών που επειδή δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι έχουν σκοτάδια μέσα τους, γιατί αυτό χρειάζεται αληθινό θάρρος, επιτίθενται στην ταινία και πραγματικά τους λυπάμαι...
Είναι άσχημο πράγμα να μην μπορείς να ανοίξείς να εισέλθει το Φως. Αυτό δεν είναι και το θέμα του φιλοσοφικού Μύθου του Σπηλαίου του Πλάτωνα;... Οι εγκλωβισμένοι σε μια εικονική πραγματικότητα που την εκλαμβάνουν ως πραγματική δεν αντέχουν να δουν το φως και όποιος τους το δείξει είναι εχθρός τους. Αυτό συνέβη... με τους τύπους αυτούς και βεβαίως με το χυδαίο, το κατώτατο διαδικτυακό τοπίο. Αλλά, όπως ήθελαν να δείξουν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και ο Πλάτων, ο άνθρωπος έχει διασχίσει τα πελάγη του καλού και του κακού και απέναντι σε αυτά τοποθετείται, από αυτή τη στάση διαμορφώνεται η βούληση και από εκεί κρίνεται η ψυχή. Η ελευθερία λοιπόν του ανθρώπου κρίνεται από το σε ποια μεριά θα τοποθετηθεί. Και αυτή την εποχή είμαστε σε πολύ αρνητική συγκυρία γιατί οι περισσότεροι τοποθετούνται με το μέρος του κακού, γιατί αυτό θέλουν οι σκληρές επιταγές της παγκοσμιοποίησης. Επιπλέον, η Ελλάδα πάσχει από τις φατρίες της -μια φατρία σκότωσε τον Καποδίστρια, που παρεμτηπτόντως είναι και το θέμα της επόμενης ταινίας- και σε αυτούς συγκαταλέγεται και μια συγκεκρι¬μένη ομάδα που δεν θέλει ο ελληνικός κινηματογράφος να υπηρετεί την πηγή της προέλευσής του, δεν θέλει τον κινηματογράφο του ελληνικού αισθήματος. Και σε αυτούς είμαι εκ των πραγμάτων εχθρός τους, γιατί εγώ αυτό προασπίζομαι.

Πηγή: Θέμα