Κώστας Σπυρόπουλο: «Για ποιο σταρ σίστεµ µιλάµε; Γειτονιές είµαστε! Απλοί άνθρωποι µεταξύ µας»

Τολµάς να τσαλακώνεσαι κι έχω την αίσθηση ότι είναι κάτι που απολαµβάνεις ιδιαίτερα. Ακόµα κι όταν δεν το επιβάλλει ο ρόλος ή ο σκηνοθέτης -εδώ σκηνοθετείς εσύ- αλλάζεις τελείως.

Θέλω να φτιάχνω «ανθρώπους», όχι ρόλους. Προτιµώ να δανείζοµαι από την καθηµερινότητα, που τη βλέπω, την ακούω, τη µυρίζω, την πιάνω, τη γεύοµαι. ∆εν µου πολυαρέσουν οι... βασιλείς και οι αυτοκράτορες, ούτε οι δυνάστες και οι «Εδουάρδοι», ακόµη κι από άλλες εποχές, απλούς καθηµερινούς ανθρώπους θα διάλεγα. Είναι πιο σύνθετοι κι έχουν ενδιαφέρον. ∆εν είµαι θεατράνθρωπος κι ούτε θέλω να γίνω. Είµαι «του δρόµου», της αλητείας, προτιµώ τη street art...

Το «τσαλάκωµα» στην εικόνα σου είναι κατάλοιπο από την εποχή που σε γνώρισε το πλατύ κοινό ως ζεν πρεµιέ µε περιποιηµένη, στην πένα, χαίτη;

Ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει. ∆ική µου δουλειά είναι το µέσα, εκεί ζω. Το απ’ έξω είναι µια αφορµή, που συνήθως είναι ασήµαντη, απλά εξυπηρετεί, αναγνωρίζει, δεν δικαιώνει, ούτε λυτρώνει. ∆εν ξέρεις αυτό που λένε: «το έξω έτυχε, το µέσα πέτυχε»;

Βλέπεις να υπάρχουν σταρ στη νέα γενιά;

Οπως έχει πει και ο Ντίµης Κρίτσας, στην Ελλάδα µια τηγανιά πατάτες είµαστε! Ετσι είναι. Για ποιο σταρ σίστεµ µιλάµε; Γειτονιές είµαστε! Απλοί άνθρωποι µεταξύ µας. Μη µαϊµουδίζουµε τίτλους και ετικέτες άλλων. Είµαστε µια οικογένεια - όχι κάτι παραπάνω. Αντε και κάτι µακρινά ξαδέρφια και κάνα δυο συµπεθέρια - αυτά (σ.σ.: γελάει)! Τα κεφάλια µέσα και δουλειά, µάγκες!

Πηγή: Real