Το μυαλό είναι το δίκοπο μαχαίρι σου, είναι η ευλογία και η κατάρα σου

Όλα γύρω σου δείχνουν ζοφερά, αλλά η άνοιξη θα έρθει, θες- δεν θες. Θα την δεις, θα την ακούσεις, θα την μυρίσεις ακόμη κι αν είσαι ασφαλισμένος στους τέσσερεις τοίχους.
Θα την νοιώσεις ακόμη κι αν είσαι κλεισμένος στο πιο βαθύ μπουντρούμι της ψυχής σου. Στον Φόβο που προκαλεί η πανδημία.

Και αν δεν βλέπεις πουθενά φως, δες την Φύση που σε περιβάλλει.
Αλήθεια, έχεις αναλογιστεί ποτέ γιατί δεν διστάζει ποτέ να κάνει μια νέα αρχή;

Είναι που δεν σκέφτεται όπως εσύ, αλλά υπακούει αβίαστα στους ρυθμούς που την διέπουν. Υπακούει στον ήλιο, το νερό, τον άνεμο, στο χώμα που πατάς, με τον ίδιο στερεότυπο τρόπο εδώ και αιώνες. Η φύση δεν φιλοσοφεί αλλά πράττει. Δεν «νομίζει», ούτε «πιστεύει». Δεν συγκρίνει το αύριο με το χθες, απλά επαναλαμβάνει τις ακολουθίες της χωρίς τύψεις κι ενοχές. Η φύση δεν έχει τραύματα, εκτός από αυτά που της προκαλείς εσύ. Οι μνήμες της δεν είναι ούτε μαθήματα, ούτε καταδίκες αλλά το εχέγγυο της αναγέννησής της. Πάνω απ’ όλα, η φύση αγαπά να δημιουργεί.

Κι εσύ θυμάσαι, θέλεις, ποθείς, μα είναι πολλές οι φορές που το μυαλό σου σε δένει κόμπο. Έμαθες να προβλέπεις, να ζυγίζεις καταστάσεις και να αδρανείς. Πάλι τα ίδια, λες, κι ο ενθουσιασμός σου αποθαρρύνεται και δεν ενδίδεις πια σε μάταιες -όπως λες- ελπίδες. Δεν αφήνεις χώρο στο θαύμα.

Όλα τα ξέρεις και τίποτα δεν ξέρεις..

Διαβάστε περισσότερα στο Astrology.gr