Πράγματα που ίσως δε γνωρίζετε για τη Μύκονο (αλλά έχουν ενδιαφέρον)
Αν έχετε μπει ήδη σε κλίμα διακοπών και κοιτάτε τις επιλογές σας για το καλοκαίρι, τότε η Μύκονος είναι σίγουρα και αυτή στο μικροσκόπιο των αναλύσεων σας.
Για τους περισσότερους θα είναι το νησί που δε χάνει την αίγλη και το ενδιαφέρον του, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μόλις κλείσετε τη διαμονή σας στο Adorno Suites ή σε κάποιο άλλο πολυτελές κατάλυμα από τα πολλά που υπάρχουν εκεί, μπορεί να θέλετε να μελετήσετε λίγο το Νησί των Ανέμων και να μάθετε μερικά πράγματα που ακόμα και οι πιο ψαγμένοι δεν ξέρουν για αυτό!
Το χρώμα των σπιτιών δεν είναι λευκό από γούστο
Το χαρακτηριστικό λευκό των κτισμάτων σε όλες τις Κυκλάδες, που έχει διαφημίσει τόσο τα Ελληνικά νησιά και φυσικά τη Μύκονο, δεν είναι πλέον επιλογή των ιδιοκτητών και των κατασκευαστών. Βάσει νόμου, τα σπίτια πρέπει να χτιστούν σε χρώμα λευκό, ενώ οι πόρτες και τα παράθυρα πρέπει να είναι υποχρεωτικά κόκκινα, μπλε (το πιο σύνηθες) ή πράσινα. Η ιστορία του νησιού και οι χρωματικές επιλογές των ναυτικών παλαιότερα έχουν διατηρήσει το στίγμα τους αναλλοίωτο ακόμα και στις μέρες μας.
Γιατί τόσες εκκλησίες και εκκλησάκια;
Ο επισκέπτης της Μυκόνου σίγουρα θα προσέξει πως υπάρχουν πάρα πολλές εκκλησίες αλλά ακόμα περισσότερα ξωκλήσια που δε λειτουργούν. Ο μύθος λέει πως στα χρόνια της έντονης ανάπτυξης της δόμησης στο νησί, δηλαδή από το 1990 ως και σήμερα, οι αυστηροί πολεοδομικοί κανόνες που υπάρχουν στα νησιά των Κυκλάδων, είχαν ένα παραθυράκι για την ανέγερση χτισμάτων εκκλησιαστικού χαρακτήρα. Όσοι λοιπόν δε διέθεταν επαρκή επιφάνεια γης για να χτίσουν βίλες και σπίτια, έβγαζαν άδεια για ανέγερση κτισμάτων εκκλησιαστικού χαρακτήρα και δίπλα σε αυτά έχτιζαν και κατοικίες. Ο νόμος φυσικά έχει αλλάξει στις μέρες μας και δεν επιτρέπει τέτοια παραθυράκια αλλά εν τω μεταξύ στο νησί έχουν προλάβει να εμφανιστούν εκατοντάδες ή ίσως και χιλιάδες εκκλησίες και εκκλησάκια.
Αρχαιότητα και Ιστορία
Για κάποιο λόγο στα σχολεία μαθαίνουμε λίγα πράγματα για την αρχαία Μύκονο και τους κατοίκους της. Ταυτόχρονα όμως, όλοι γνωρίζουν τη σημασία της Δήλου για τους αρχαίους Έλληνες και τα ερείπιά της θεωρούνται θησαυρός στις μέρες μας. Οι αρχαίοι Μυκονιάτες αντιμετωπίζονταν με γλαφυρότητα από τους συγχρόνους τους συγγραφείς. Αναφέρονταν ως άτριχοι (όχι μόνο στην κεφαλή), άπληστοι και γενικά δε φαίνεται πως οι υπόλοιποι Έλληνες είχαν την καλύτερη άποψη γιαυτούς.
Ετυμολογία και Μυθολογία
Αν απορείτε από που προέρχεται το όνομα Μύκονος, τότε να πούμε πως αυτό είναι βγαλμένο απευθείας από τη Μυθολογία. Το νησί είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια με το ίδιο όνομα που παραμένει αναλλοίωτο στις μέρες μας. Είναι το όνομα του μυθικού ήρωα που ήταν απόγονος του Απόλλωνα (από τη μεριά του πατρός του) και του Διονύσου (από τη μεριά της μητρός του). Ο Μύκονος ήταν πατέρας της Ξανθίππης (όχι της συνονόματης αμαζόνας), που σύμφωνα με την παράδοση έθρεψε τον πατέρα της με το ίδιο της το μητρικό γάλα για να μην πεθάνει από ασιτία.
Όσο κι αν ψάξετε στα βιβλία της Μυθολογίας, δεν θα βρείτε παρά ελάχιστες παραπομπές για το Νησί των Ανέμων. Μια σπάνια εμφάνιση είναι στο μύθο της Γιγαντομαχίας. Σύμφωνα με τις διηγήσεις διαφόρων συγγραφέων γύρω από αυτήν, ο Ηρακλής, ο θνητός που επιφορτίστηκε με το έργο της θανάτωσης των γιγάντων, παγίδευε και σκότωνε αρκετούς εξ αυτών στη Μύκονο. Άλλωστε, η μορφολογία των νησιών του Αιγαίου έχει αποδοθεί από πολλούς αρχαίους ιστορικούς και συγγραφείς στη Γιγαντομαχία, θεωρώντας πως αρκετοί γίγαντες κρύβονταν και θανατώθηκαν κάτω από τους μεγάλους βράχους του Αιγαίου.