Αλέξης Κωστάλας: «Είχα κόμπλεξ με τη φωνή μου»

Μια φωνή που χρόνια αργότερα μετατράπηκε σε συντροφιά για τα ταξίδια μας στο ραδιόφωνο αλλά και στις μεταδόσεις του καλλιτεχνικού πατινάζ.
- Ζούσατε τη ζεστασιά της γειτονιάς;
Βέβαια. Δίπλα μας έμενε ο Σίμων Καρράς, ερευνητής της ελληνικής μουσικής παράδοσης, πιο πέρα ο Πέτρος Επιτροπάκης (της Λυρικής Σκηνής), παραδίπλα έμενε σε ένα υπόγειο μια κυρία που θα τη λέγαμε «κοινή γυναίκα», η οποία όμως δεν ήταν περιθωριοποιημένη. Ζούσαμε όλοι μαζί. Θα σας πω και κάτι που με έχει σημαδέψει: στον δρόμο στον οποίο μεγάλωσα έμενε η Δανάη Στρατηγοπούλου, πολύ μεγάλη τραγουδίστρια και αγωνίστρια. Θυμάμαι πως, όταν ήμουν μικρούλης και η φωνή μου μπασάριζε, η Δανάη με είχε πει φάλτσο. Αυτό με είχε πονέσει πάρα πολύ και μου είχε δημιουργήσει ένα κόμπλεξ ότι είχα άσχημη φωνή.

- Οι γονείς σας ήταν καλλίφωνοι;
Οι γονείς μου είχαν και οι δύο πάρα πολύ καλή φωνή. Θυμάμαι μάλιστα ότι όταν ήμουν μικρός, πέρα από την υγεία, παρακαλούσα τον Θεό να μου δώσει μια πολύ ωραία φωνή. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν πολύ μικρός και η μητέρα μου με μεγάλωσε μόνη της, χωρίς καμία βοήθεια. Η μητέρα μου δούλευε από δώδεκα ετών στην αρχή σαν μανεκέν και αργότερα σαν μοδίστρα. Μάλιστα, εκείνα τα δύσκολα χρόνια με είχε στείλει γαλλικά, αγγλικά και πιάνο. Τελείωσα το Γυμνάσιο στην Πλάκα και έφυγα για να σπουδάσω στο εξωτερικό με υποτροφία.
Πηγή: Espresso