«Το θέατρό μου κατέληξε να είναι θλιβερή ιστορία» εξομολογείται ο Χρήστος Πολίτης

«Αντί να πάω να συγκροτήσω έναν θίασο Χρήστου Πολίτη σε ένα εμπορικό θέατρο, να βγάζω πολλά λεφτά, είπα θα δημιουργήσω το «Απλό Θέατρο» που είχε στόχο τη θεατρική αποκέντρωση. Εκεί έδωσα όλο μου το είναι και όλα μου τα χρήματα. Είχα μαζί μου και τον Αντύπα. Μου άρεσε η ιδέα να έχω έναν φίλο που να μην είναι υπάλληλος, αλλά συνυπεύθυνος. Με το πέρασμα του χρόνου έγινε ο Αντύπας σκηνοθέτης και είχε αναλάβει όλες τις παραστάσεις του «Απλού Θεάτρου». Κάποτε σκέφτηκα ότι δεν πήγαινε άλλο πλέον εγώ να είμαι ηθοποιός και ο Αντύπας ο σκηνοθέτης. Καταντούσε για μένα λίγο θλιβερό ντουέτο. Έτσι, η πρώτη μου σκέψη ήταν να πω στον Αντύπα «φεύγεις εσύ και παίρνω το θέατρό μου όπως είναι», αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και επειδή θα μπορούσα να παίξω οπουδήποτε, ενώ ο Αντύπας -εκείνη την εποχή τουλάχιστον- δεν είχε ιδιαίτερη ζήτηση, και εφόσον κατά κάποιον τρόπο θεώρησα ότι ήταν και δημιούργημά μου, προτίμησα, έναντι ενός καθαρά συμβολικού τιμήματος, να του αφήσω το θέατρο. Βέβαια, από εκεί και πέρα τα πράγματα έγιναν λίγο περίεργα και η όλη μου ύπαρξη διεγράφη από κει μέσα, κάτι που θεωρώ ανέντιμο και ανήθικο. Σαν να μην πέρασα ποτέ. Έπρεπε να υπάρχει μια φωτογραφία μου μέσα, να υποδηλώνει ότι εγώ έφτιαξα το θέατρο αυτό. Δεν θα ήθελα να μου πει κανείς «ευχαριστώ». Πηγή: Espresso