Κοκκινόπουλος: “Το επάγγελμα του κριτικού είναι ένα παρασιτικό επάγγελμα”

“Συνήθως οι κριτικοί είναι ή αποτυχημένοι σκηνοθέτες ή γενικώς διάφοροι τυχαίοι που βρέθηκαν στη θέση αυτή. Σαν παρασιτικό επάγγελμα μου κάνει που ζεις από τις ζωές των άλλων. Ευτυχώς κανείς δεν τους διαβάζει. Ξέρω ότι αυτό που λέω είναι εναντίον μου γιατί όταν βγει η ταινία που ετοιμάζω θα με θάψουν όλοι. Χέστηκα. Κάποτε με ενδιέφερε η γνώμη των κριτικών. Τώρα με ενδιαφέρει η γνώμη του θεατή και αυτών που με πληρώνουν. Είναι σαν ανταποδοτικό τέλος. Περιμένουν, και καλά κάνουν, να τους επιστρέψω τα χρήματα που επένδυσαν σε μένα" δήλωσε ο σκηνοθέτης μερικών από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της μικρής οθόνης, ενώ συνέχισε λέγοντας: “Στο cinema πηγαίνεις, δίνεις τον οβολό σου, κλείνεσαι σε μια σκοτεινή αίθουσα, ταυτίζεσαι με τους ήρωες σώνει και καλά. Δεν θα συζητήσεις, δεν θα σηκώσεις το τηλέφωνο, δεν θα πας για κατούρημα. Η τηλεόραση μπαίνει μέσα στο σπίτι σου ενώ κάνεις χιλιάδες πράγματα, από το να ξυστείς μέχρι να φας. Για να σε κρατήσει θέλει πολύ περισσότερη δύναμη. Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε ότι η τέχνη δεν αντιγράφει τη ζωή. Αλλά η ζωή την τέχνη. Το πιστεύω. Ισχύει. Μας αρέσει το ηλιοβασίλεμα επειδή έχουμε δει πίνακες με ηλιοβασίλεμα”. Ποια είναι όμως η σχέση του Πάνου Κοκκινόπουλου με την υστεροφημία; “Καρφί δεν μου καίγεται τι θα λένε για μένα αφού πεθάνω. Όταν πεθαίνεις, πεθαίνουν τα πάντα. Είμαι επικούρειος σε αυτά. Η ζωή άλλωστε είναι ένα διάλειμμα μεταξύ δυο θανάτων” δηλώνει ο σκηνοθέτης .

Πηγή: Esquire