Δημήτρης Λιγνάδης: «Με τσάκισε η απώλεια του πατέρα µου πάνω από όλα. Με τσάκισαν και έρωτες»

Τι είναι για σένα το θέατρο, ∆ηµήτρη;

Είναι τόσα πολλά. Το καταφύγιό µου, η διαφυγή µου από όσα άγρια και άθλια γίνονται γύρω µας, η ανάγκη µου να παρηγορώ τον κόσµο µέσα απ’ την τέχνη µου, αφού κι εγώ απ’ αυτήν παρηγορούµαι.

Σε χαρακτηρίζει η τελειοµανία, έτσι;

Κυνηγάω την τελειότητα και, όταν την προσεγγίζω, βαριέµαι... Πλήττω φρικτά. Το τέλειο µε κάνει και βαριέµαι! Και στο θέατρο και στη ζωή. Την αντέχεις την τελειότητα στον έρωτα; Βαριέµαι (σ.σ.: γελάει).

Έχεις δεχτεί πυρά και τρικλοποδιές;

Θες µονόλογο «Με κυνήγησαν κλίκες, κυκλώµατα και η πουτ...να η κοινωνία» (σ.σ.: γελάει ηχηρά); Έχω δεχτεί απ’ όλα, αλλά όπως βλέπεις επέζησα και προχωράω... Προχωράω ακούγοντας πάντα την καρδιά µου. Ένα απ’ τα µηνύµατα του «Αφέντης και δούλος» αυτό είναι. Να ακούς την καρδιά σου και να ενδιαφέρεσαι για τον πλησίον σου, να δίνεις χωρίς να σε νοιάζει να πάρεις πίσω. Και κυρίως να βρίσκεις δύναµη να προχωράς όσα και αν περνάς, να µην το βάζεις κάτω. Αυτό µετράει µόνο.

∆ηλαδή δεν υπήρξαν στιγµές που «τσάκισες»;

Πολλές, τι µε βάζεις να θυµάµαι τώρα... Με τσάκισε η απώλεια του πατέρα µου πάνω από όλα. Με τσάκισαν και έρωτες, αλλά, όπως ξέρεις κι εσύ, όταν χάνεις τον γονιό σου, χάνεται η γη κάτω απ’ τα πόδια σου. Λες «πώς θα συνεχίσω;». Κι όµως βρίσκεις τη δύναµη και συνεχίζεις. Προχωράς µε τις πληγές και τις απώλειές σου. Μπροστά.

Πηγή: Real