Ευγενία Μανωλίδου: "Ο θάνατος του πατέρα μου ήταν επώδυνος για μένα"

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες για επαγγελματικά θέματα;

Δεν έχω κλάψει για επαγγελματικά θέματα. Μπορεί να έχω συγχυστεί, μπορεί να έχω αναστατωθεί, μπορεί να έχω εκπλαγεί, αλλά δεν έχω κλάψει ποτέ. Τα επαγγελματικά θέματα αγγίζουν τη λογική, όχι το συναίσθημά μου. Δεν είμαι συναισθηματικά συνδεδεμένη με τη δουλειά μου, είμαι, όμως, συναισθηματικά συνδεδεμένη με τους ανθρώπους που βρίσκονται σʼ αυτή. Αυτοί, όμως, δεν με κάνουν να κλαίω, με αγαπάνε πολύ, με προσέχουν. Εγώ συγκινούμαι με ανθρώπινα πράγματα, αυτά με κάνουν και κλαίω, όχι άλλα.

Η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής σου ήταν όταν πέθανε ο πατέρας σου;

Όχι. Γενικά, έχω περάσει δύσκολες περιόδους αλλά για ένα παιδί το να χάνει τον ένα του γονιό την περίοδο που μπαίνει στην εφηβεία είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο και πολύ επώδυνο. Ήταν κάτι ξαφνικό και αναπάντεχο. Από εκεί και πέρα, έχω περάσει δύσκολες στιγμές και στην ενήλικη ζωή μου, τις οποίες κρατάω για τον εαυτό μου. Όλα, όμως, είναι μέσα στη ζωή.
Ήσουν ήσυχο παιδί;

Ναι. Δεν ήμουν καθόλου αυτό που λένε «επαναστάτρια». Μία επανάσταση έκανα στη ζωή μου, αλλά ήταν πολύ δυνατή.

Για ποια μιλάς;

Όταν παντρεύτηκα στα 20 μου, έφυγα από το σπίτι και πήγα σε άλλη ήπειρο με έναν άνθρωπο που γνώριζα μόνο έξι μήνες. Είχα αλλάξει τελείως την επαγγελματική μου κατεύθυνση: Από εκεί που σπούδαζα management στο Deree, ξαφνικά πήγα και σπούδασα μουσική στο Juilliard School, στη Νέα Υόρκη. Τα παράτησα όλα, παντρεύτηκα και έκανα αυτό που επιθυμούσα. πηγή:People