Σχεδόν ενήλικες: Πως προέκυψε η συνεργασία της Θεοδώρας Τζήμου με το Mega;

Πρώτη φορά σε κωμικό ρόλο και πρώτη φορά στο Mega. Τι σας έκανε να πείτε το «ναι» σε αυτή τη συνεργασία;

«Το κείμενο, οι συνεργάτες και γενικά όλη η συνθήκη. Εκτιμώ ιδιαίτερα τη Μυρτώ Κοντοβά, με την οποία έχω ξανά δουλέψει. Θεωρώ, ότι η δουλειά αυτή έχει ανεβάσει αρκετά ψηλά τον πήχη σε σχέση με αυτό που θεωρείται τηλεοπτικό στην Ελλάδα και από οτιδήποτε άλλο έχω συναντήσει μέχρι τώρα. Όχι μόνο για τη μετά την κρί­ση εποχή αλλά γενικότερα».

Ποια είναι η Νικόλ;

«Αν και δυσκολεύομαι να μιλάω για τα πρόσωπα που υποδύομαι, γιατί ξαφνικά σκέφτομαι ότι αυτό που λέω δεν είναι πά­ντα αρκετό, αυτό όμως που μπορώ να πω για τη Νικόλ και για αυτή την παρέα είναι ότι μέσα σε μια στυγνή πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι, στα 40 τους, αντιμε­τωπίζουν τη ζωή με ένα πείσμα παιδιού. Δηλαδή μένουν πεισματικά σε μια μη ώρι­μη συνάντηση με την πραγματικότητα».

Είναι χαρακτήρες που συναντάμε γύρω μας;

«Προσωπικά θεωρώ ότι έχω πάρα πολ­λά κοινά με αυτή την παρέα. Νομίζω ότι χαρακτηρίζουν και μια ολόκληρη γενιά. Εκείνη των 90δ που αρνούνται να μεγα­λώσουν. Αυτό έχει και τα θετικά και τα αρνητικά του. Θεωρώ ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν μια αδυναμία στο να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, ενώ ας πούμε ένα νέο πλάσμα, αυτή την εποχή, θεωρώ ότι ανταποκρίνεται πιο εύ­κολα στο πραγματικό κομμάτι της πραγ­ματικότητας».

Πώς συνδέεται η Νικόλ με τους υπόλοιπους «Σχεδόν ενήλικες»;

«Είναι από αυτές τις παρέες που γνωρί­ζονται χρόνια σε μια Αθήνα (όπως τη θυ­μόμαστε παλιά), σε μια αίγλη διασκέδα­σης, σε μια τρέλα. Όπου ο καθένας έχει πάρει τον δρόμο του και παρ' όλ' αυτά υπάρχουν αυτές οι οικογενειακές στενές σχέσεις μεταξύ τους. Για εμένα σημασία έχει ότι είναι μια παρέα που υφίσταται ακόμα, και ας έχει περάσει μια 20ετία. Στην πορεία θα προκύψουν διάφορες ιστορίες από το παρελθόν».

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε εκείνη;

«Την αφέλεια με την οποία αντιμετωπίζει τα πράγματα σε ό,τι έχει να κάνει με το πρακτικό κομμάτι της ζωής. Νομίζω ότι με έναν τρόπο το έχω και εγώ σαν χαρακτηριστικό. Αρκετά μάλιστα», σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής.