«Η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου ήταν στο χειρουργείο μου και «καθοδηγούσε» το χέρι του γιατρού»

Μέχρι τις αρχές Μαρτίου του 2019 τα πάντα κυλούσαν ρολόι στην καθημερινότητα της. Τραγουδούσε σε νυχτερινό μαγαζί στη Λάρισα, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και ζει μέχρι σήμερα, μία μέρα, όμως, εντελώς ξαφνικά, όλα άλλαξαν…

«Το πρόβλημά μου ήταν γυναικολογικό. Τον Μάρτιο του 2019 έπιασα κάτι στο σημείο του εντέρου, ένα εξόγκωμα. Δεν είχα άλλο σύμπτωμα και πήγα στον γιατρό μου πιστεύοντας ότι επρόκειτο για το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου. Τελικά ήταν μια κύστη στην ωοθήκη που έκρυβε κακοήθεια. Από εκεί άρχισε ο γολγοθάς μου» αναφέρει η Βανέσσα Τσαντοπούλου στην Espresso.

Και προσθέτει: «Όταν άκουσα καρκίνος, έχασα τον κόσμο. Κι αυτό γιατί σκέφτηκα πρώτα από όλα το παιδάκι μου, τον Χρυσοβαλάντη, που είναι σήμερα 5,5 ετών. Καλώς ή κακώς στο άκουσμα αυτής της λέξης, η πρώτη σκέψη είναι: καρκίνος ίσον θάνατος. Δεν ισχύει αυτό πλέον. Πραγματικά υπάρχουν μορφές καρκίνου που θεραπεύονται, η πρόληψη σώζει ζωές».

Και υπογραμμίζει στην εφημερίδα: «Μετά τη διάγνωση προγραμμάτισα, το χειρουργείο μου στις 9 Απριλίου, μια ημερομηνία που γιορτάζω κιόλας ως τα γενέθλια της δεύτερης ευκαιρίας που μου έδωσε ο Θεός. Οι γιατροί που με χειρούργησαν βρέθηκαν μπροστά σε ένα απρόσμενο αποτέλεσμα, όπως μου είπαν. Και αυτό διότι, ενώ η κύστη που μου αφαίρεσαν ήταν 15 εκατοστά και περίμεναν ότι θα ήμουν στο τρίτο ή τέταρτο στάδιο της αρρώστιας, εγώ τελικά ήμουν στο πρώτο. Ο καρκίνος ήταν σε ένα σημείο της κύστης, όχι σε όλη».

«Πιστεύω πραγματικά πως η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, στην οποία έχω τάξει τον γιο μου, ήταν εκεί, μέσα στην αίθουσα του χειρουργείου, και “καθοδηγούσε” το χέρι του γιατρού. Είχα μαζί μου μια ξύλινη εικόνας της σε σχήμα μήλου, η οποία είναι πολύ ιδιαίτερη και την είχα πάρει από το μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στη Λυκόβρυση.

Όταν πήγα στο νοσοκομείο, υπήρχε η ίδια εικόνα πάνω από το κεφάλι μου! (…) Είδα ταυτόχρονα δύο ίδιες εικόνες και έπαθα σοκ. Από εκεί και πέρα είπα: “Αφήνομαι σε εσένα, ξέρεις εσύ τι θα κάνεις για τον γιο μου, που έχει το όνομά σου. Σίγουρα δε θα τον αφήσεις χωρίς μαμά”. Ήμουν πολύ σίγουρη πως θα έκανε το θαύμα της. Και το έκανε, γιατί όλοι οι γιατροί μου είπαν ότι δεν περίμεναν ότι θα ήταν σε αυτό το στάδιο ο καρκίνος» δηλώνει.
Όταν η περιπέτειά της τελείωσε, η Βανέσσα Τσαντοπούλου ένιωσε ανακούφιση και ταξίδεψε στην Αθήνα προκειμένου να βρεθεί στο μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου.