Έκτορας Μποτρίνι: «Δεν είμαι μισθοφόρος μάγειρας»

-Από πού είναι η καταγωγή σας;

«Από την Κέρκυρα. Ο πατέρας μου, όμως, είναι από την Ιταλία. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν τέλεια, μέσα σε μια κουζίνα. Ο πατέρας μου, ο Ετρούσκο, η γιαγιά μου και η προγιαγιά μου ήταν τρεις γενιές σεφ-ιδιοκτητών. Εγώ δεν είμαι μάγειρας που περιμένω να με πληρώσει κάθε μήνα ο επιχειρηματίας και αν δεν πάει καλά το εστιατόριο να πάω στο άλλο. Εγώ είμαι ο σεφ-ιδιοκτήτης και πρέπει στο τέλος του μήνα όλοι να είναι πληρωμένοι και το ρεστοράν να κυλάει άψογα. Αυτή είναι η διαφορά. Δεν είμαι μισθοφόρος μάγειρας» τόνισε στην Espresso.

-Ο πατέρας σας τι συμβουλή σάς έδωσε σχετικά με τη μαγειρική;

«Ο πατέρας μου δεν ήθελε καν να ασχοληθώ με τη μαγειρική. Εκανα σπουδές πάνω στον τουρισμό, έμαθα πέντε γλώσσες και ήθελε να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Είμαι και μοναχοπαίδι. Οταν έμαθε ότι θα γίνω μάγειρας κόντεψε να πάθει συγκοπή. Αφού του είπα ότι «εγώ θα γίνω επαγγελματίας μάγειρας θες δεν θες», εκείνος με έβαλε λάντζα στο μαγαζί μας και ξεκίνησε και την κριτική. Οταν όλοι οι άλλοι γιορτάζουν Χριστούγεννα και Πάσχα, ο σεφ δουλεύει. Με λίγα λόγια, παντρεύεται την κουζίνα! Δεν έχει προσωπική ζωή...»

-Από ποια κουζίνα επηρεαστήκατε περισσότερο;

«Θυμάμαι τα μεγάλα τραπέζια που κάναμε στην Τοσκάνη με τη γιαγιά μου. Ηταν μια ιεροτελεστία! Ολη η οικογένεια μαζευόταν κάθε Κυριακή γύρω από ένα τραπέζι, στη μία το μεσημέρι! Αλλά και στο σπίτι μας, στην Κέρκυρα, η μητέρα μου έκανε για τον πατέρα μου άλλο φαγητό το μεσημέρι και άλλο το βράδυ, για να τον ευχαριστήσει, και ας ήξερε ότι μπορεί να φάει στο εστιατόριο. Και ο πατέρας μου, λίγο προτού πεθάνει στην Κέρκυρα, με όσες δυνάμεις είχε, έφτιαχνε τα δικά του αλλαντικά στο κελάρι. Εχω επηρεαστεί πολύ από την ιταλική κουζίνα, λοιπόν, λόγω καταγωγής, αλλά και από τη γαλλική, που έχει πολύ δυνατή τεχνική και έχει γερές βάσεις. Τη γιαπωνέζικη κουζίνα, ας πούμε, δεν την ξέρω και γι' αυτό δεν τη μαγειρεύω.»