«Μιλώντας με μορφές του αιώνα: Ζαν Ανούιγ» - Οι συνεντεύξεις του Αλέκου Λιδωρίκη

«Στο ήσυχο, λιτό σπιτάκι κοντά στον Σηκουάνα, στην παλιά Ρυ ντεζ Εκόλ, υπάρχει ένα γραφείο που δείχνει καθαρά ποιος είναι ο αφέντης του… Αδύνατος, το πρόσωπό του ωχρό, μ’ ένα ζευγάρι μυωπικά γυαλιά στα μάτια, ενώ κρατάει στο πρόσωπό του μια σοβαρότητα δασκαλική, σαν τον πρωτοαντικρίσεις, έχει ωστόσο μια “σβελέτσα” στις κινήσεις του, που αυτή προδίνει πιο καλά τη νεαρή του ηλικία. Απλός και συμπαθητικός, νευρώδης, ψάχνει να βρει τσιγάρα να μου προσφέρει ευγενικά. Μα δεν το κατορθώνει! Χαμογελάει σαν το παιδί που άθελά του παραστράτησε και παίρνει από τα δικά μου τσιγάρα…».

Έτσι συναντάει ο νεαρός Αλέκος Λιδωρίκης τον νεαρό Ζαν Ανούιγ, στο Παρίσι. Και εκεί, καθισμένοι για ώρες στο γραφείο του Γάλλου συγγραφέα, μιλούν για Θέατρο, Κινηματογράφο, για τη Γαλλία του ’39 και ο Ανούιγ αναλύει τα έργα του: το «Αγρίμι», την «Ερμίνα», τον «Ταξιδιώτη χωρίς αποσκευές», τον «Χορό των κλεφτών», τον «Μανδαρίνο», το «Ραντεβού στο Σανλί», κριτικάρει το κοινό, μιλάει για την Αθήνα και για τα σχέδιά του.

Ο νέος συγγραφέας που «τον παίρνεις για Εβραίο, για Γερμανό, για Ολλανδό, για Αμερικανό ακόμα, μα όχι για Γάλλο… Διόλου…»

- «Α! το κοινό… Πόσο είναι ασύλληπτο, παράξενο στις σκέψεις του, στις απαιτήσεις του για μας. Δε μας βοηθάει ποτέ να βρούμε εκείνο που ζητάει. Έχει ένα σαδισμό πρωτόγονο, απερίγραπτο για όλους τους δημιουργούς.»

- «Είμαι βέβαιος ότι το Θέατρο του αύριο θα είναι ένα είδος φαντασμαγορίας, κάτι όπως το είδε, σχεδόν μ’ επιτυχία ολοκληρωμένη, ο Ζιροντού.»

- «Εργάζομαι πολύ και σε ταινίες. Πιστεύω πως ο Κινηματογράφος είναι μια σχολή Θεάτρου αξιόλογη και πως ο νέος ηθοποιός που αρχίζει από ένα στούντιο, έχει πολλά εφόδια να διαπρέψει αύριο στη σκηνή.»

Στη δραματοποιημένη αυτή συνέντευξη ακούγονται οι ηθοποιοί: Θάνος Καληώρας (στο ρόλο του Ζαν Ανούιγ), Δάνης Κατρανίδης (στο ρόλο του δημοσιογράφου Αλέκου Λιδωρίκη) και αφηγητής ο Ανδρέας Μπάρκουλης.