Λαζόπουλος: «Αντλώ δύναμη από την αλήθεια μου»

-Τι θέλεις για τον Λάκη;

«Θα ήθελα να ζω ήρεμα και όχι με υστερία. Να ζω περισσότερο χρόνο στην Πάρο, να γράφω . Η ζωή μου είναι ζωή μου, το θέατρο είναι θέατρο, ο κινηματογράφος , κινηματογράφος και η τηλεόραση, τηλεόραση. Δεν μπερδεύω τα πράγματα. Περισσότερη έχω ανάγκη να ζω με τους δικούς μου ανθρώπους.»

- Από που αντλείς δύναμη;

«Από την αλήθεια μου. Ότι αυτό που λέω είμαι εγώ. Η σάτιρα είναι ένα πουλί που πετάει ελεύθερο και μπορεί ο καθένας να το πυροβολήσει. Αλλά δεν μπορεί ένα πουλί να κάνει σκόντο στα φτερά του. Να κάνω σκόντο στο πέταγμα; Φαντάσου ένα αετό να κουτσοχτυπάει τα φτερά του και να χάσει την χαρά των απλωμένων φτερών του στον ουρανό. Να σταματήσω να μιλάω; Με κατηγορούν γιατί έχω διαφορετική σκέψη. Έχω βγει λοιπόν από την κρυμμένη Ελλάδα και μιλάω. Είμαι σαν μια κάλτσα σε ένα σαλόνι και λέω υπάρχω και εγώ μέσα σε αυτό το σπίτι. Θέλουν οι άνθρωποι κάτι να ζωντανεύει το νου τους; Είναι πολύ εύκολο να σιωπάσουν όλα. Θα δούν στην διαδρομή ότι θα τους κουράσει η ομοιογένεια του τίποτα, η σαχλαμάρα.»

-Άρα στην πολιτική το αισθητήριο μας, πρέπει να αλλάξει;

«Ναι . Αν το όχημα δεν ήταν το σωστό δεν σημαίνει ότι η αναγκαιότητα να φύγουμε από εκεί που είμαστε έπαψε να υπάρχει. Αν το σπίτι καίγεται και δεν ανοίγει η μια πόρτα δεν κάθεσαι να καείς . Πας στην δεύτερη πόρτα. Πας στην τρίτη πόρτα. Όλοι μας έχουμε το δικαίωμα να δοκιμάσουμε τις εξόδους κινδύνου σε μια εποχή που τελείωσε. Ας μου υποδείξει κάποιος που θα φύγω όχι πως θα υποταχθώ»

-Η ευτυχία στην ζωή ποια είναι;

«Να μην σου φορτώσουν στην ζωή μεγαλύτερα όνειρα από αυτά που έχεις. Και συνήθως οι φωνές από το περιβάλλον σου σε πάνε σαν gps σε λάθους δρόμους. Οι μανάδες υποχρεώνουν στην Ελλάδα τα παιδιά τους να ζουν σε ένα όνειρο μεγαλύτερο και το βάρος της βαλίτσας ,είναι μεγάλο από τις ενοχές. Τα μικρότερα όνειρα που χωράνε μέσα σου είναι ωραία, αρκεί να είναι δικά σου. Αλλιώς αρρωσταίνεις . Εμένα δεν με βάλανε σε μεγάλο όνειρο. Αλλά από παιδί ήξερα τι ήθελα να κάνω. Ο πατέρας μου με ήθελε δικηγόρο στην Λάρισα. Και καλά έκανε που ήθελα να μορφωθώ, να σπουδάσω. Πιστεύω στα γράμματα Με την γνώση δεν σουλατσάρει ο καθένας μέσα σου, τον πετάς. Η τέχνη ναι, δεν είχε θέση στο σπίτι μας. Μόνος μου πήγαινα σινεμά. Αλλά την πληροφορία του ηθοποιού την είχα από μικρός μέσα μου. Στην διαδρομή της ζωής αποκτάς διάφορες διαστάσεις. Σε πάει η ζωή μόνη της. Η μητέρα μου με έμαθε ωστόσο να είμαι προσγειωμένος. Πεθαίνοντας η μητέρα μου, ενηλικιώθηκα απότομα. Κυνηγήθηκα λοιπόν ως ενήλικας, αλλά ευτυχώς γλίτωσα το παιδί που είχα μέσα μου» εξήγησε στο Enjoy.