Άρης Καβατζίκης: «Την τηλεόραση δεν την αγάπησα ποτέ ιδιαίτερα, γιατί έχω μια φυσική συστολή»

Λόγω φυσικής συστολής προτιμά τα περιοδικά από την τηλεόραση, ένα από τα κακώς κείμενα της οποίας είναι, όπως εξηγεί, η ματαιοδοξία των ανθρώπων της.

Έπειτα από τέσσερα χρόνια στο «Πάμε Δανάη», πώς νιώθεις;

Νιώθω αυτό που λέμε «έχει μπει το νερό στο αυλάκι». Είμαι συγχρονισμένος με την εκπομπή. Έχω τον χώρο μου και τον χρόνο μου. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί η Δανάη Μπάρκα με έχει αγαπήσει γι' αυτό που είμαι, ενώ με τη Δέσποινα Καμπούρη και τον Γιώργο Κρικοριάν έχουμε κάνει έναν πολύ ωραίο πυρήνα. Δεν υπάρχουν πισώπλατα μαχαιρώματα και κανείς δεν θέλει να πάρει τον χρόνο και τον χώρο του άλλου. Και η Δανάη, την οποία την ξεχωρίζω ως αρχηγό της εκπομπής είναι ένας άνθρωπος πολύ φιλελεύθερος και δοτικός. Δεν έχει πάθει ακόμη «παρουσιάστρια».

Έχεις διαγράψει μια μεγάλη πορεία στα περιοδικά και στην τηλεόραση. Τι από τα δύο θα επέλεγες;

Τα περιοδικά. Την τηλεόραση δεν την αγάπησα ποτέ ιδιαίτερα, γιατί έχω μια φυσική συστολή. Τα περιοδικά, αν εξαιρέσεις τους εκδότες που μπορεί να σου δημιουργήσουν πρόβλημα, δεν έχουν την τοξικότητα της τηλεόρασης. Στα 15 χρόνια που είμαι στην τηλεόραση, έχω καταλάβει πως τα περισσότερα πράγματα -όχι όλα- λειτουργούν με παρέες ή κολακείες, δεν υπάρχει αξιοκρατία. Εξάλλου, από όλα τα media η τηλεόραση είναι το πιο ψυχοφθόρο μέσο. Όλα αυτά τα χρόνια έχω πολεμήσει πολύ για να μείνω αποστασιοποιημένος από το παραμύθι της.

Πιστεύεις ότι αυτό οφείλεται στην αναγνωρισιμότητα που προσφέρει;

Αυτό οφείλεται στο ότι στην τηλεόραση υπάρχουν τόνοι ματαιοδοξίας. Επίσης όλοι θέλουν να παραμερίσουν τους κεντρικούς παρουσιαστές και να κάνουν τη δική τους εκπομπή. Έχω βαρεθεί να ακούω την ερώτηση «θέλεις να κάνεις τη δική σου εκπομπή;». Τι να απαντήσω σε αυτό; Αν δεν μου το έχουν προτείνει, πάει να πει πως μάλλον δεν το αξίζω, σύμφωνα με τα υπάρχοντα κριτήρια. Δεν έχω πει ποτέ πως θα ήθελα να κάνω τη δική μου εκπομπή, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει στο μυαλό μου η εκπομπή των ονείρων μου. Φυσιολογικό πράγμα είναι το όνειρο. Αν μου έδιναν την ευκαιρία, ξέρω πώς θα την έκανα, όμως είμαι μια χαρά και έτσι όπως είμαι τώρα. Δεν έχω υπαρξιακά.

Πηγή: Real