Αϊβάζης-Κορινθίου: Η ζήλεια, η βία και η αγάπη

«Σιχαίνομαι τη βία. Μπορεί να είμαι ζηλιάρα, αλλά θα επέμβω μόνο όταν δω ότι ξεπερνιούνται τα όρια. Αλλά ποτέ δεν έχω κάνει ακρότητες. Ακόμη και όταν τσακωνόμαστε με τον Γιάννη, δεν θα υψώσω τον τόνο της φωνής μου. Απλά θα γυρίσω την πλάτη μου και θα του πω: «Όταν ηρεμήσεις, θα το ξανασυζητήσουμε». Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντιδράσω. Πάντως θυμάμαι χαρακτηριστικά μία φορά που είχαμε βγει έξω με τον Γιάννη και ήταν μία που τον κάρφωνε με τα μάτια της. Ήταν τόσο αναιδής που συνέχιζε να τον κοιτάζει με λάγνο ύφος, παρόλο που αντιλαμβανόταν ότι την έχω δει. Ξέρεις τι, έκανα; Μπήκα μπροστά στο οπτικό της πεδίο και άρχισα να την κοιτάζω κι εγώ. Ε, τελικά τα μάζεψε κι έφυγε» τόνισε στο ΟΚ. Έχει ψάξει ποτέ ο ένας το κινητό του άλλου;

Γιάννης: Όχι. Ο άνθρωπος που έχεις επιλέξει και αγαπάς πρέπει να χαίρει άκρας ελευθερίας. Αν δεν της είχα εμπιστοσύνη, αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα έπρεπε να είμαστε μαζί. Μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά ότι η Μαρία με αγαπάει τόσο πολύ που δεν θα θυσίαζε την οικογένεια της για τίποτα στον κόσμο.

Μαρία: Εγώ το έχω κάνει και του το έχω πει. Έχει τύχει μάλιστα, πριν από χρόνια, να βρω μήνυμα από κάποια κυρία που επέμενε να του στέλνει sms, παρόλο που εκείνος δεν ανταποκρινόταν. Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ορισμένες γυναίκες δεν σέβονται ότι ένας άντρας είναι παντρεμένος.»