Τα δάκρυα του Γιώργου Πρίντεζη για τον θρίαμβο της Πόλης και η συγκίνηση της Τσιάμη

Ο άνθρωπος που κατάφερε με ένα του καλάθι να στείλει στα ουράνια τους φιλάθλους του Ολυμπιακού αλλά και τους περισσότερους Έλληνες. Ο μπασκετμπολίστας, με το νικητήριο καλάθι στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ, πνίγηκε στις αγκαλιές των συμπαικτών του σε ένα τρελό πανηγύρι με το άκουσμα της κόρνας της λήξης.

Αυτή του τη νίκη όμως εκτός από τους φιλάθλους και τους συμπαίκτες του τη μοιράστηκε και με τη γυναίκα της ζωής του, τη Βιβή Τσιάμη η οποία βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη και δεν έφυγε στιγμή από κοντά του. Το μοντέλο βίωσε κάθε στιγμή συγκίνησης και χαράς του αγαπημένου της αλλά και τα δικά της συναισθήματα ήταν το ίδιο έντονα και δυνατά.

Η Βιβή Τσιάμη μίλησε στην εφημερίδα «Espresso» για αυτές τις μοναδικές στιγμές που έζησε στο γήπεδο αλλά και για τον τρόπο που βίωσε αυτές της στιγμές ο Γιώργος Πρίντεζης.

- Προτού ξεκινήσει ο αγώνας περίμενες αυτό που έγινε;

Το πιστεύαμε όλοι τόσο πολύ μέσα μας, δώσαμε τόση θετική ενέργεια, τόσες ευχές, που έγινε το θαύμα! Τα παιδιά της ομάδας έχουνν ψυχή και σου μεταδίδουν αυτή τη θετική ενέργεια. Απέδειξαν ότι έχουν και τη δύναμη και τα κότσια να κερδίσουν μια μεγάλη ομάδα όπως είναι η ΤΣΣΚΑ!

- Πώς αισθάνθηκες όταν ο Γιώργος έβαλε το νικητήριο καλάθι;

Προτού αρχίσει ο αγώνας, ο Γιώργος έριξε μια ματιά στην εξέδρα και αντικρίστηκαν οι ματιές μας. Του έκανα νόημα «πάμε δυνατά, όλα ΟΚ» και ότι το παιχνίδι είναι δικό του. Του είχα στείλει και μηνύματα στο κινητό όπως «κάνε μας περήφανους», «βάλε τα δυνατά σου, είτε χάσουμε είτε κερδίσουμε», «η ψυχή των φιλάθλων είναι μαζί σου, άσχετα με το αποτέλεσμα». Όταν έβαλε το καλάθι ήταν σαν να έβλεπα μια ταινία σε slow motion. Βλέπω την μπάλα να φεύγει και αναρωτιόμουν «θα μπει ή δεν θα μπει;» Μπαίνει και εκεί τελείωσαν όλα! Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου είχα βρεθεί στο παρκέ. Δεν θυμάμαι πώς! Η συγκίνηση και η υπερηφάνεια μεγάλη και τα δάκρυα πολλά...

- Τι σου είπε μετά τον αγώνα;

Δεν μπορούσε να μιλήσει. Ήταν πολύ συγκινημένος. Δεν το είχε συνειδητοποιήσει ακόμη. Μόλις τελείωσε ο αγώνας μού έστειλε τα φιλιά του από το παρκέ.

- Τι έγινε στα αποδυτήρια;

Ολοι οι παίκτες ένα κουβάρι να φωνάζουν συνθήματα συνέχεια. Στιγμές καταπληκτικές... Ο Γιώργος είχε τέτοια ένταση και ένιωθε τόση δικαίωση, που έκλαιγε για περίπου είκοσι λεπτά. Τους πήρε πολύ χρόνο για να τον συνεφέρουν. Αυτά μου τα είπαν οι συμπαίκτες του.

- Εκείνος τι σου είπε;

Ήταν όνειρο ζωής για τον Γιώργο. Έχει πονέσει πραγματικά για να καταφέρει η ομάδα να πάρει το Ευρωπαϊκό. Μου είπε «το περίμενα πώς και πώς» και «δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έγινε». Κατευθείαν συγκινήθηκε και δάκρυσε. Από τη συγκίνηση που τον είχε κυριεύσει δεν μπορούσε να μιλήσει... Πάντως, όταν άρχισε να αντιλαμβάνεται τι είχε συμβεί, είπε ότι πρέπει τώρα όλοι να είναι συγκρατημένοι και συγκροτημένοι για να καταφέρουν και τον δεύτερο στόχο τους, που είναι το πρωτάθλημα.

- Σε συνέντευξη που έδωσε είπε ότι του το χρωστούσε ο Θεός...

Με τον Γιώργο έχουμε περάσει πολύ όμορφα, αλλά στα επαγγελματικά του περάσαμε και πολύ δύσκολα. Μια χρονιά είχε τραυματιστεί πολύ σοβαρά και αυτό τον πήγε πίσω. Προφανώς, με την επιστροφή στην Ελλάδα, το να παίζεις σε μια τόσο μεγάλη ομάδα και να παίρνεις το Ευρωπαϊκό είναι δώρο Θεού. Και όταν παίρνεις την ευθύνη του τελευταίου σουτ και τα καταφέρνεις, ε, τότε ναι, είναι δώρο Θεού!

- Πώς ένιωσες στην υποδοχή;

Αποθέωση, πυροτεχνήματα, δάκρυα, λουλούδια, κύπελλα, φωτογραφίες. Ημουν μέχρι κάποιο σημείο μαζί του, αλλά μετά έφυγα γιατί τέτοιες στιγμές είναι μόνο δικές τους δεν έχουν να κάνουν με εμάς.

- Τι είναι ο Γιώργος για σένα;

Αυτή τη στιγμή, μια σχέση έτσι όπως θα έπρεπε να είναι εδώ και καιρό. Δεν έχει σημασία τι θα γίνει ή πώς ακριβώς είμαστε. Σημασία έχουν τα συναισθήματα που έχουμε ο ένας για τον άλλον και ό,τι και να γίνει, δεν θα αλλάξουν ποτέ. Έχουμε περάσει σε ένα επίπεδο που αγαπάμε τόσο πολύ ο ένας τον άλλον, που αυτό τα λέει όλα...