Μακρυπούλια: «Τα τελευταία χρόνια έχω αλλάξει και οφείλεται στη σχέση μου»
Η Ζέτα Μακρυπούλια μίλησε για το μιούζικαλ «Μερικοί το προτιμούν καυτό» στο οποίο πρωταγωνιστεί, για τον έρωτα που ζει με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη και πόσο έχει αλλάξει τα τρια τελευταία χρόνια.
«Η "Sugar" είναι ένα γλυκό και αθώο κορίτσι! Η Ζέτα πως είναι; «Κι εγώ έχω, πολλές φορές, άγνοια της πραγματικότητας -αυτό είναι το μόνο κοινό που έχω με τον ρόλο μου. Ζω στο σήμερα-όχι στο τότε- που είναι μία δύσκολη εποχή σε γενικό επίπεδο: οικονομικά, πρακτικά, συναισθηματικά, ακόμη και ανθρώπινα, αν θες. Έχει χαθεί πια η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Οπότε, επιλέγω να λειτουργώ έχοντας άγνοια προς όλα αυτά» είπε στο Down Town της Κύπρου!
Και δεν πληγώνεται; Η ίδια απαντά: «Πληγώνομαι, αλλά αναλαμβάνω και την ευθύνη - δική μου είναι η ευθύνη να ζω στην κοινωνία που ζω και να συναναστρέφομαι αυτούς που θέλω. Εννοώ ότι είναι και θέμα επιλογών. Όμως, το ζητούμενο στη ζωή μου, δεν είναι το να μην πληγωθώ. Το ζητούμενο είναι να ζήσω όπως θέλω και να καταφέρω να αντεπεξέλθω στις καταστάσεις που συμβαίνουν. Άλλωστε, δεν γίνεται να ζεις μια ζωή χωρίς να στενοχωρηθείς ποτέ! Αυτό είναι αδύνατο! Δεν ζω σε γυάλα.
Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει: «Τα τελευταία τρία χρόνια έχω αλλάξει πάρα πολύ ως άνθρωπος. Σαφέστατα, αυτή η αλλαγή οφείλεται στην προσωπική μου σχέση, αλλά και στη δουλειά που κάνω με τον εαυτό μου. Πλέον παρατηρώ ότι πλησιάζω διαφορετικά τον άνθρωπό μου, έχω μεγαλύτερη κατανόηση -γιατί παλιά νόμιζα ότι είχα, ενώ δεν είχα- και γίνομαι, νομίζω, καλύτερη. Στο παρελθόν, έπνιγα μέσα μου κάποια πράγματα, δεν τα εξωτερίκευα. Σήμερα λέω τι με ενοχλεί, τι μου αρέσει,τι δεν μου αρέσει. Εκφράζομαι και μιλάω. Συμφιλιώνομαι με τον εαυτό μου. Και φυσικά, μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό έχει και ο σύντροφός μου».
Και τονίζει: «Κοίτα, κάποτε νόμιζα ότι έδειχνα πολλά πράγματα, ότι εκφραζόμουν – ενώ δεν ήταν έτσι. Στην ουσία δεν έδειχνα τίποτα. Άσε που είχα την κλασική στάση «πρέπει ο άλλος, από μόνος του, να καταλάβει τι έχω ανάγκη αυτή τη στιγμή!». Πόσο λάθος ήταν - κι όμως το έκανα. Το κατάλαβα, κι αυτό δεν υπάρχει πια σαν στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας μου. Διότι κανένας, μα κανένας, δεν έχει την υποχρέωση να καταλάβει κάτι αν εσύ δεν του το δείξεις».
