Τζώρτζογλου: Όλα όσα αποκάλυψε για τη ζωή του στην Αμερική με τον γιο του

Εκεί, όπου ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια και ο Στράτος Τζώρτζογλου. Ο ηθοποιός μίλησε στο Down Town Κύπρου για το πώς η πρώην σύζυγός του αντιμετώπισε την απόφαση του γιου τους Αλκιβιάδη να φύγει από την Ελλάδα, αλλά και το πώς είναι η ζωή τους εκεί.
Πόσο εύκολα το αντιμετώπισε όλο αυτό η πρώην σύζυγός σου, Μαρία Γεωργιάδου;
Καμία μάνα δεν χαίρεται όταν αποχωρίζεται το παιδί της... Πρέπει να ρωτήσεις την ίδια γι’ αυτό, όμως ήταν δύσκολο. Για κάθε μάνα είναι δύσκολο! Πώς το αποχαιρετάς; Αλλά όταν βλέπεις ότι κάνει καλό στην εξέλιξη, στην ελευθερία, στην προσωπικότητα, στο μέλλον και στα όνειρά του, απεγκλωβίζεσαι από τις εμμονές που μπορεί να έχεις. Θες μόνο το καλό του παιδιού σου! Κοίτα, για να επιτρέψεις στον άλλον να έχει την ελευθερία του, θέλει πολλή δουλειά. Δεν είναι απλό. Θα γυρίσω, θα παίξω παραστάσεις στην Ελλάδα, στην Κύπρο, όμως η βάση μου θα είναι στην Αμερική.

Προσαρμόστηκε ο μικρός στο Μανχάταν;
Απόλυτα!

Παρόλα αυτά δεν σε τρόμαξε η 24ωρη ευθύνη του παιδιού;
Ναι, ναι, ναι. Πάρα πολύ! Έχω αντιμετωπίσει χιλιάδες δυσκολίες στη ζωή μου, όμως αυτό ήταν ό,τι πιο δύσκολο κλήθηκα να παλέψω. Αν ήμουν μόνος μου, θα μπορούσα να κοιμηθώ σε οποιοδήποτε σπίτι. Να φάω ή να μη φάω. Όταν, όμως, έχεις ένα παιδί, όλα πρέπει να λειτουργούν βάση προγράμματος και ρολογιού. Είναι πολύ πιο δύσκολη η ζωή μου σήμερα στην Αμερική απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Ας πούμε, δεν τον αφήνω να βγαίνει μετά τις 12 το βράδυ. Στην Αθήνα θα του το επέτρεπα. Έχει παρέες, φίλους, αλλά είναι νεαρός άντρας ακόμα και παίρνει πολλές ευθύνες... Μια μέρα είχε χιονίσει πολύ και δεν μπορούσαμε να βγούμε από το σπίτι λόγω της χιονοθύελλας, να πάμε στο θέατρο, να παίξουμε. Πήγαμε μαζί και καθαρίζαμε τα χιόνια. Ήταν συγκινητικό όλο αυτό! Γιατί εκεί οι συνθήκες είναι πολύ άγριες. Αν κλείσει το θέατρο, λόγω χιονιού ή πλημμύρας για δύο βδομάδες, αυτό σημαίνει απόλυτη καταστροφή. Όλα αυτά τα περνάω με τον γιο μου και δενόμαστε πιο πολύ. Τα ζούμε μαζί! Παύω να είμαι ο διάσημος πατέρας και είμαστε ομάδα. Ζούμε πολλά πράγματα και πολλές φορές μπορεί να κινδυνεύσει η διαμονή μας εκεί. Και για μένα η επιστροφή θα είναι εύκολη. Για τον Αλκιβιάδη όμως, όχι. Αλλά μου δίνει κουράγιο.

Γονείς ή φίλοι;
Και τα δύο. Δεν παύουμε να είμαστε δύο ανθρώπινες ψυχές που πολεμάμε να ωριμάσουμε και να ανταπεξέλθουμε. Μαθαίνω από την αρχή μία καινούρια γλώσσα, που είναι βασικό για τη δουλειά μας. Ειδικά η προφορά... Δεν είναι εύκολο. Κι ο Αλκιβιάδης αυτό κάνει.