Δρούτσα: «Τρία τέταρτα προσπαθούσα να βρω ποια στιχουργός είχε γράψει ένα κομμάτι που ήταν δικό μου»

«Την έμπνευση την έχουμε μέσα μας. Ποια μούσα να έχω; Να σε δω και να πω ότι είσαι η μούσα μου; Πώς θα γίνει αυτό; Αυτά είναι γι' αυτούς που λένε ότι είναι έντεχνοι, κάτι που δεν μπορώ καθόλου να το ακούσω. Τι θα πει έντεχνος; Κι αυτός που κάνει καφέ, αν είναι καλός, έντεχνος είναι. Τα τραγούδια μου δεν τα ακούω, τα ξεχνάω», λέει στο Λοιπόν και περιγράφει: « Μια φορά παίζαμε στο σπίτι της Μαργαρίτας ένα παιχνίδι που λέγεται «Μουσικό κουτί». Τρία τέταρτα προσπαθούσα να βρω ποια στιχουργός είχε γράψει ένα κομμάτι που ήταν δικό μου. Πού να θυμάμαι τώρα εγώ; Να κάτσω να σκάσω ποιο τραγούδι είναι δικό μου και ποιο δεν είναι; Να μετράω ποιο έγραψα και να κλαίω γι' αυτό που δεν έγραψα; Μια φορά το ακούω και δεν το ξανακούω. Τώρα δεν τα ακούω καθόλου», καταλήγει.