Ελληνίδα παρουσιάστρια: «Η μητέρα μου μας έφτιαχνε σούπα με κόκκαλα για σκύλους»

Η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου σε συνέντευξή της μίλησε για τα χρόνια εκείνα.

Ποια χώρα θεωρείς περισσότερο πατρίδα σου;

«Την Ελλάδα. Μετά από τριάντα επτά χρόνια στη Σουηδία, νιώθω πιο Ελληνίδα από ποτέ, γιατί βάζω το συναίσθημα πάνω από όλα. Λειτουργώ με το ελληνικό ταπεραμέντο. Με βλέπουν ως Ελληνίδα. Και ερμηνεύω το καθετί με έναν τρόπο πολύ ελληνικό. Όχι πάντα προς όφελός μου».

Μεγάλωσες, όμως, πολύ φτωχικά στην Ελλάδα

«Μέχρι τα 6 μου έμενα με τη γιαγιά μου, τη Σοφία, στο χωριό Κοκκινιά, στο Κιλκίς. Ο παππούς μου είχε χάσει το ένα πόδι του στον Εμφύλιο. Βοηθούσα στο άρμεγμα των αγελάδων, πρόσεχα τις κότες και πήγαινα στα χωράφια. Η γιαγιά μου δεν ήξερε να γράφει. Υπέγραφα εγώ αντί για εκείνη. Έτσι, κατάλαβα από νωρίς την αξία της μόρφωσης. Η μητέρα μου ερχόταν κάθε δεύτερη βδομάδα. Σταματούσε στο προηγούμενο χωριό και ρωτούσε το χασάπη αν είχε κόκαλα για το σκύλο. Με αυτά μας έκανε σούπα. Τότε δούλευε σε υφαντουργείο. Ζούσε τραγικές καταστάσεις. Το αφεντικό της έλεγε να σηκώσει λίγο τη φούστα της για να φανούν τα μπούτια της».

Η φτώχεια σε σημάδεψε;

«Ζούσαμε χωρίς τηλεόραση και δεν ξέραμε πώς ζούσαν οι άλλοι. Έτσι, δεν σκεφτόμουν αυτά που δεν είχα. Και ειλικρινά ένιωθα ευτυχισμένη με όλες εκείνες τις γεύσεις από τα πορτοκάλια, τα σύκα, τα ροδάκινα. Την οικονομική μας κατάσταση την κατάλαβα στη Σουηδία. Εκεί ξεκίνησα από το -100. Οι συνομήλικοί μου στο σχολείο είχαν δει όλα τα θεατρικά του Strindberg, όλες τις ταινίες του Bergman και έκαναν κάθε Σαββατοκύριακο σλάλομ στις πίστες του σκι. Ο μπαμπάς μου μέχρι και σήμερα καθαρίζει τζάμια και η μαμά μου, τώρα σε σύνταξη, δούλευε σε παιδικό σταθμό και καθάριζε τα βράδια. Η φτώχεια, όμως, ήταν ο μεγαλύτερος πλούτος μου. Γιατί μου έδωσε αίσθημα αλληλεγγύης και αυτοπεποίθηση. Θεώρησα ότι ήταν μαγκιά μου που κατάφερα να τα δημιουργήσω όλα μόνη μου, με το σπαθί μου», δήλωσε στο περιοδικό people.