Το ξέσπασμα του Κόκκοτα: «Η βρομιά, η πονηριά, η προστυχιά και η αλητεία...»

«Ξανατραγουδώ τα μεγάλα μας τραγούδια σε μια κρίσιμη περίοδο για την κοινωνία μας. Με ρωτάτε πώς βλέπω τα πράγματα σήμερα στο τραγούδι... Η βρομιά, η πονηριά, η προστυχιά και η αλητεία... μέχρι και να βλαστημάς τα θεία βγαίνουν σε δίσκο. Ανοίγει ένας δρόμος στον οποίο επιπλέουν ατάλαντοι κι ακαλλχτέχνητοι άνθρωποι και τους βοηθούν σε αυτό και κάποιοι άλλοι. Στο τέλος βέβαια όλοι μαζί, κι αυτοί κα» οι άλλοι, χαμένοι καταλήγουν. Κακά τραγούδια πάντα υπήρχαν που σήμερα ξεχάστηκαν. Το θέμα όμως είναι τι κατάλοιπα αφήνουν. Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις τον τάδε αστείο ή τη δείνα πεπονόφλουδα κι αναρωτιέσαι: Καλά, τον Κόκοτα δεν τον φωνάζανε, αλλά δεν βρήκανε τουλάχιστον κάνα καλό να βάλουνε;» τόνισε στο Καρφί.