Γιώργος Χρανιώτης: «Σαπίζουμε γιατί δεν ονειρευόμαστε»

«Τη Θεσσαλονίκη την αγαπώ πολύ και χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ. Την επισκέπτομαι όσο πιο συχνά μπορώ, είτε με ίο θέατρο είτε με την μπάντα μου. Ειδικά αυτό το διάστημα που κυκλοφορώ και με το ποδήλατο του σκηνοθέτη μου έχω ανακαλύψει και άλλες όμορφες γωνιές της πόλης. Γιατί παρουσιάζετε πρώτη φορά το έργο στη Θεσσαλονίκη; Αυτή ήταν η πρόταση που μου έγινε και χάρηκα πολύ. Ενθουσιάστηκα με το κείμενο αλλά και με το σκηνοθέτη μου τον οποίο γνωρίζω πολλά χρόνια, αλλά δεν είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε. Εμπιστεύτηκα την αισθητική του Γρήγορη και το ένστικτο μου και βγήκα κερδισμένος» τόνισε στο 7 Μέρες TV.

-Και πέρσι είχατε έρθει στη Θεσσαλονίκη πάλι με παράσταση που είχε δύο ρόλους»

«Νομίζω ότι είναι τυχαίο. Όσο μου αρέσει να παίζω μαζί με άλλα δεκαπέντε άτομα άλλο τόσο να μοιράζομαι τη σκηνή μόνο με ακόμη έναν. Δεν ξέρω πώς θα είναι να είμαι εντελώς μόνος μου στη σκηνή, καθώς μέχρι σήμερα δεν έχω κάνει μονόλογο.»

-Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα που θέλει να περάσει ο λογοτέχνης;

«Νομίζω ότι όταν το έγραφε δεν είχε ιδέα ότι θα εκδοθεί, πόσο μάλλον ότι θα «ανέβαινε» και στο θέατρο. Αυτά θεωρώ ότι είναι και το μαγικό σε αυτό το έργο. Είναι μια πολύ απλή σκέψη την οποία αποτυπώνει με έναν πολύπλοκο και ταυτόχρονα κατανοητό τρόπο.

-Ποια, δηλαδή;

«Ο καθένας είναι και Θεός και Διάβολος μαζί.»

-Εσείς πώς το αντιλαμβάνεστε αυτό;

«Νομίζω ότι έχω σκεφτεί απλώς αυτό που είναι αυτονόητο. Εμπεριέχουμε τα πάντα μέσα μας. Το καλό και το κακό, με απίστευτες πηγές έμπνευσης και δημιουργίας όχι μόνο στο χώρο της τέχνης ή της επιστήμης αλλά σε όλους τους τομείς. Πρέπει να αποδεχτούμε το ασπρόμαυρο.»

-Τα όνειρα τελικά παρέρχονται;

«Είναι τα πιο άθικτα, άυλα πράγματα στον κόσμο. Όσοι επενδύουν στο όνειρο είναι αυτοί που ζουν. Σαπίζουμε γιατί δεν ονειρευόμαστε.»