Σάκης:«To σοκ που βίωσα με τα ΜΜΕ άγγιζε τη ανθρωποφαγία. Πάθαινα κρίσεις πανικού»

Κατά το πρώτο ήμισυ της καριέρας σου ήσουν ένας πολύ χαμηλών τόνων καλλιτέχνης που απέφευγε γενικά να μιλάει δημόσια, ενώ στη συνέχεια αποδείχτηκες ένας πολύ επικοινωνιακός άνθρωπος που εκφράζει ανοιχτά τη γνώμη και τις απόψεις του. Τι μεσολάβησε;
Σταμάτησε να υπάρχει ο φόβος.'Οταν ξεκινούσα την πορεία μου στη μουσική, ήμουν δεκαοχτώ-δεκαεννιά χρόνων. Μόλις είχα ολοκληρώσει την καριέρα μου ως πρωταθλητής στίβου, ενόργανης και στο άλμα επί κοντώ. Το περιβάλλον του αθλητισμού ήταν τελείως διαφορετικό και το πέρασμα από αυτό στον καλλιτεχνικό κόσμο, και ιδίως σε εκείνον της νύχτας και των μπουζουκιών, ήταν ένα σοκ για μένα και όσον αφορά τους βιορυθμούς, αλλά και τον τρόπο επικοινωνίας των ανθρώπων.'Οταν μάλιστα ήρθα αντιμέτωπος και με το πρώτο κύμα προσέγγισης των ΜΜΕ, το σοκ που βίωσα ήταν ακόμα μεγαλύτερο. Το ζητούμενο δεν ήταν η επικοινωνία, όλο αυτό άγγιζε τα όρια της ανθρωποφαγίας. Εκείνη την εποχή, δε, τα σκανδαλοθηρικά έντυπα, τα λεγόμενα tabloids, ήταν πολύ της μόδας. Είχα ζήσει αυτή την πλευρά των ΜΜΕ πάρα πολύ έντονα, με αποτέλεσμα να κλειστώλίγο στον εαυτό μου.

Εκείνη την περίοδο ξεκίνησες ψυχοθεραπεία;

Όχι, πολύ αργότερα. Τότε βρήκα άλλους τρόπους να ισορροπήσω. Είχα έναν πνευματικό, μια πολύ σπουδαία προσωπικότητα. Αυτός ο άνθρωπος με επανατοποθέτησε στο κέντρο μου με έναν τρόπο.Ήταν πολύ ουσιαστική η ύπαρξη και η παρουσία του στη ζωή μου.
Δεν ζει πια;
Όχι, δυστυχώς.
Τι σου χαρίζει ευτυχία;
Η ευτυχία είναι σαν τον υδράργυρο. Δεν ξέρεις πού βρίσκεται ακριβώς. Δεν υπάρχει σε κουτάκι. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να επιθυμούμε συνειδητά να γίνουμε ευτυχισμένοι. Μετά οφείλουμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλες τις στιγμές ευτυχίας που μας δίνονται και να επικροτούμε τον εαυτό μας όταν καταφέρνουμε να νιώθουμε έτσι, ώστε να δημιουργούμε το δρόμο να το πετύχουμε ξανά.

Πότε αποφάσισες να γίνεις ευτυχισμένος συνειδητά;

Έπειτα από ψυχοθεραπεία. Πριν δεν ήξερα καν ότι υπάρχει η ευτυχία. Όταν λέμε ψυχοθεραπεία, εννοούμε την προσπάθεια να ανιχνεύσεις το πώς λειτουργείς ως ανθρώπινο όν. Τότε αρχίζεις και βλέπεις κάποιους μηχανισμούς που υπάρχουν στον εγκέφαλο μας, στην ψυχή μας, στην κοινωνία.Όταν έρθει αυτή η συνειδητοποίηση, είσαι πλέον ελεύθερος να πάρεις μια απόφαση για το πώς θέλεις να υπάρχεις. Κατανοείς τα εργαλεία και τις συνθήκες σου και μπορείς να αποφασίσεις. Δεν είσαι έρμαιο του τυχαίου και των γεγονότων, καταλαβαίνεις ότι έχεις λόγο για ό,τι συμβαίνει.
Μου κάνει εντύπωση η δήλωση σου ότι, πριν κάνεις ψυχοθεραπεία, δεν ήξερες τι σημαίνει ο όρος «ευτυχία».

Ίσως να ζούσα και πάλι ευτυχισμένες στιγ­μές, αλλά δεν κατανοούσα, αν θες, τον ορι­σμό της ευτυχίας, γιατί δεν ήξερα, δεν το αναγνώριζα. Απλώς ήταν ένα βίωμα που ερ­χόταν κάποιες στιγμές και πάντα με διαβαθ­μίσεις. Δεν ήταν χειροπιαστό ούτε κάτι από­λυτο. Για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό. Δεν ξέρουμε ακριβώς γιατί μιλάμε. Είναι το ίδιο πράγμα όπως και η αγάπη.

Πέρασες κατάθλιψη γιατί εκείνα τα πρώτα χρόνια που ήσουν ήδη σταρ, βίωσες αυτή την κανιβαλιστική στάση από κάποια μέσα ενημέρωσης;
Βέβαια πέρασα κατάθλιψη και χωρίς να το γνωρίζω κιόλας. Δεν ήξερα τι ήταν αυτό που ζούσα. Δεν κατανοούσα τι συνέβαινε.

Πώς αντιδρούσες;

Κλεινόμουν αρκετά στον εαυτό μου. Πολλές φορές είχα κρίσεις πανικού.Ήταν μια πολύ άσχημη περίοδος.

Πόσο διήρκησε;
Μερικά χρόνια
Είναι πολύ δύσκολο;

Βέβαια είναι. Ακόμα και για ένα μήνα να σου συμβεί αυτό, είναι μεγάλο ζόρι.

Πώς το διαχειριζόσουν;

Δεν υπήρχε εκλογίκευση των πραγμάτων. Χρησιμοποιούσα τη δύναμη μου για να αντεπεξέλθω σε όλη αυτή την κατάσταση. Υπερίσχυε το ένστικτο της επιβίωσης.

Ξεσπούσες;'Εκλαιγες;

Εχω κλάψει πολλές φορές και σε άσχετες στιγμές.

Πόσες φορές έχεις πάθει κρίσεις πανικού;
Αρκετές φορές.
Ένιωθες ότι μπορεί και να πέθαινες;
Ναι, Ο κάθε άνθρωπος, βέβαια, το βιώνει διαφορετικά. Αισθανόμουν χάλια. Δεν ήταν ευχάριστο.

Δοκίμασες ποτέ να κάνεις group therapy;
Δεν έχω κάνει ποτέ, αλλά έχω συμμετάσχει σε κάποια σεμινάρια.

Σε βοήθησαν στο να μάθεις να ανοίγεσαι απέναντι στους άλλους;

Ναι, βέβαια ήταν βοηθητικό. Είναι μια πολύ μεγάλη απόφαση.
Δεν είναι εύκολη η έκθεση;
Όχι, καθόλου.
Πότε σταμάτησες να φοβάσαι τους ανθρώπους; Πότε είπες «τώρα θα ανοιχτώ»;

Ήρθε κάποια στιγμή στη ζωή μου που άρχισα να παίρνω αποφάσεις για τον εαυτό μου και μία από αυτές ήταν να δουλέψω πάνω στο φόβο μου. Συνήθως ο φόβος δεν είναι απλός. Είναι τύπου «αυτό που θα κάνω θα με σκοτώσει». Είχα αποφασίσει λοιπόν ότι δεν θα με σκότωνε. Και μόνο που το προσπαθείς, που μπαίνεις σε αυτήν τη διαδικασία είναι μια νίκη.
Πότε είπες πρώτη φορά απόλυτα συνειδητοποιημένα «από εδώ και πέρα εγώ θα παίρνω μόνος μου τις αποφάσεις για τον εαυτό μου»;
Στα τέλη της δεκαετίας των είκοσι.

Πηγή:ΕΓΩ