Γεράσιμος Σκιαδαρέσης: «Από τη στιγμή που πρέπει να δουλέψω, μπορεί να συμβιβαστώ»

Έχεις γεμάτο πρόγραμμα αυτό τον καιρό, Γεράσιμε;

Ξεκινάω ένα μονόλογο στο θέατρο «Αλκμήνη», λέγεται «Eκτός ύλης-Ο μονόλογος ενός καθ' ομολογία παράλογου», είναι ενός καινούργιου συγγραφέα, του Κώστα Λεϊμονή, έχει βραβευτεί από τη Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών και αφορά στην ομιλία παραίτησης ενός υπουργού στη Βουλή. Είναι ενδιαφέρον κείμενο και, είμαι χαρούμενος που το κάνω. Παντρεύει ένα δύσκολο θέμα, να ταυτιστεί ,με την τέχνη, τον πολιτικό λόγο. Μέσα σ' ένα μικρό και πυκνό κείμενο συνοψίζει πράγματα που έχουμε πει, έχουμε σκεφτεί και δεν τα έχουμε κάνει.

Πλέον, σε τι δίνεις περισσότερη προσοχή, στο έργο, στο ρόλο, στους συνεργάτες;

Τα πράγματα είναι μοιρασμένα. Πρώτα βλέπω το έργο, μετά προχωράω στους συνεργάτες, αν αισθάνομαι ότι μπορώ να κάνω... χωριό μαζί τους, να δουλέψω μαζί τους, στην παραγωγή και αν με καλύπτει οικονομικά. Το πρώτο που κοιτάω είναι πάντα το έργο.

Έχει χρειαστεί να συμβιβαστείς σε κάτι από τα παραπάνω για χάρη ενός ρόλου;

Ναι, βέβαια, αλλά όχι για χάρη ενός ρόλου, μια καλή πρόταση συνήθως συνοδεύεται και από καλούς συνεργάτες. Εκεί που θα συμβιβαστώ είναι, πιθανόν, στο οικονομικό, να μου αρέσει πολύ να το κάνω και ας μην έχει την αμοιβή που εγώ θα φανταζόμουν ότι θα έχει. Έχει τύχει να συμβιβαστώ, στο ότι μου έχουν δώσει ένα λιγότερο καλό έργο, με λιγότερο καλούς συνεργάτες, αλλά να αναγκαστώ να τα κάνω, γιατί έπρεπε να δουλέψω οπωσδήποτε, δεν είχα άλλη πρόταση. Από τη στιγμή που πρέπει να δουλέψω, μπορεί να συμβιβαστώ. Αν δεν υπάρχει καμία πρόταση, προτιμώ να δουλεύω, έστω με λιγότερο καλές συνθήκες ή με λιγότερο καλούς συνεργάτες, παρά να μη δουλεύω καθόλου. Ψυχολογικά με κουράζει και με εξουθενώνει πολύ περισσότερο η ανεργία.

Πηγή: Λοιπόν