Κώστας Αποστολάκης: «Τα παιδιά δεν είναι κτήμα μας»

-Η πεντάχρονη κόρη σας πότε σας βλέπει;

«Το Σαββατοκύριακο».

-Τι εκπλήξεις σας προσφέρει;

«Βλέπω πόσο εξελιγμένα... μοντέλα είναι -τα παιδιά του σήμερα. Από τα τέσσερα τους, λένε απίστευτες ατάκες που εμείς τις λέγαμε στα έντεκα».

-Τα κορίτσια είναι πιο εξελιγμένα;

«Ναι. Βγαίνουμε μαζί. Πηγαίνουμε για φαγητό. Δίνει κανονική παραγγελία. Με τρελαίνει ο τρόπος σκέψης και έκφρασης της».

-Φαντάζεστε τη στιγμή που θα σας πει για το πρώτο της αγόρι;

«Δεν θέλω να το φαντάζομαι. Όμως, πρέπει να προετοιμάζομαι από τώρα για το πώς θα το αντιμετωπίσω, θα είναι δύσκολη φάση».

-Σκέφτεστε τη στιγμή που θα ακολουθήσει το δρόμο της καρδιάς της;

Είναι ο φυσικός δρόμος της ζωής. Τα παιδιά δεν είναι κτήμα μας. Τα παιδιά είναι αυτού του κόσμου. Θα ανοίξουν τα φτερά τους, εμείς θα είμαστε η υποστήριξη. Πρέπει να παρακολουθούμε, να βοηθάμε, χωρίς να τα κάνουμε έρμαια και δέσμια μας. Να μην κυκλοφορούν με δεκανίκια, αλλά να γίνουν ελεύθεροι άνθρωποι».

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

«Πάνω από όλα, να μην είναι υγιής. Να μη νιώθει ελεύθερη και να εξαρτάται».

-Πώς ένας Κρητικός, με στέρεα βάση, επέλεξε την υποκριτική;

«Το θέατρο με επέλεξε. Έγινε ένα σερί συμπτώσεων, που μου έδειξε ότι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσω είναι της υποκριτικής».