Υρώ Μανέ: «Το είδα σαν κάτι καινούργιο, που θα με γοήτευε…»

«Οι «Τιτανομαχίες» είναι έργο που είχε προκριθεί το 2015 στο πλαίσιο ενός σεμιναρίου θεατρικής συγγραφής που είχε κάνει το Εθνικό και τη σκηνοθέτησα σε θεατρικό αναλόγιο. Τώρα μου πρότειναν να το σκηνοθετήσω στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης του νεοελληνικού θεάτρου «Συγγραφέας του Μήνα», σαν μια παράσταση σε εξέλιξη. Με ενδιέφερε πολύ να στηρίξω το πρόγραμμα αυτό.

-Ήταν πρόκληση για εσάς;

«Ναι, βέβαια. Το είδα σαν κάτι καινούργιο, που θα με γοήτευε. Που θα με έκανε να μπω από την άλλη μεριά και όχι πάνω στη σκηνή. Σε μια σκηνοθεσία έχεις να οργανώσεις τους ηθοποιούς και μετά να δεις στη σκηνή αυτό που είχες φανταστεί. Στη δουλειά του ηθοποιού έχεις να ζωντανέψεις μόνο τον ρόλο σου, ενώ ως σκηνοθέτις πρέπει να τους ζωντανέψεις όλους. Συν τον περιβάλλοντα χώρο και ό,τι φαντάζεσαι. Είναι μια μικρή δημιουργία, γιατί φτιάχνεις έναν ολόκληρο κόσμο.»

-Εσείς επιλέξατε τους συντελεστές της παράστασης;

«Ναι, έχω τη χαρά και την τιμή να συνεργάζομαι με εξαιρετικούς συναδέλφους, όπως είναι η Ταμίλα Κουλίεβα και ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος από τους παλιούς και από τα νέα παιδιά που επιλέξαμε σε ακρόαση ο Λευτέρης Βασιλάκης, ο Δημήτρης Γεωργιάδης και η Ελεάνα Καυκαλά. Νέοι συνάδελφοι, αλλά με πολύ ταλέντο.»

-Σας βρίσκει σύμφωνη το πείραμα του Εθνικού να ανεβάζει παραστάσεις με λίγες μόνο πρόβες;

«Σε μια σκηνοθεσία έχεις να οργανώσεις τους ηθοποιούς και μετά να δεις στη σκηνή αυτό που είχες φανταστεί. Είναι ένα καινούργιο εγχείρημα του Εθνικού, που είναι μια παράσταση σε εξέλιξη. Ουσιαστικά, είναι ένα καινούργιο πείραμα και πρέπει να δούμε πώς θα προχωρήσει. Φυσικά και δεν θέλουμε να αποδείξουμε πως μέσα σε 23 ημέρες μπορεί να παρουσιαστεί ένα έργο τόσο καλά όσο ένα έργο με δύο μήνες πρόβες. Σε 23 ημέρες δεν ανεβαίνει παράσταση. Πόσω μάλλον όταν δεν υπάρχει παραγωγή να τη στηρίξει, Χρειάζεται άλλου τύπου μέθοδος και οργάνωση ώστε αυτό το εγχείρημα να αποδώσει και να γίνει ένα εξαιρετικό πρόγραμμα, που θα στηρίξει το νεοελληνικό έργο. Γιατί πράγματι είναι φιλόδοξο και πρέπει να συνεχιστεί.»