Γιώργος Μιχαλακόπουλος: «Με προβληματίζει και το τώρα και το μέλλον»
Πώς κρίνει ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος σήμερα την πορεία του Τέχνης ή του Εθνικού, που τα έχει υπηρετήσει τόσα χρόνια; Και παράλληλα την ιδιωτική πρωτοβουλία, μέσα από ιδρύματα όπως η Στέγη ή το Νιάρχος;
«Βγήκα από το Τέχνης και το έχω υπηρετήσει, μαζί με το Εθνικό, για πολλά χρόνια. Δεν θέλω να πω τίποτε άλλο και δεν ξέρω αν γίνομαι σαφής. Τώρα για τους άλλους χώρους που λες, δεν τους ξέρω, δεν έχω δουλέψει, δεν γνωρίζω τους μηχανισμούς. Εγώ ξέρω τα θέατρα της πιάτσας. Στέγες, υποστέγες και ωνάσεια, δεν τα ξέρω. Ποιοι είναι εκεί, ποιοι υπογράφουν συμβάσεις, κάτι δήθεν παραγωγοί ή οι ηθοποιοί, ούτε ξέρω ούτε μπορώ να ξέρω» τόνισε στο Βήμα.
-Στο νέο πρόγραμμα του Φεστιβάλ εμπεριέχεται η ίδρυση του Λυκείου Επιδαύρου. Με την εμπειρία σας, κυρίως στον Αριστοφάνη, θα λέγατε ότι το είχαμε ανάγκη;
«Βροντώδες είναι το πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Οσο για το Λύκειο, ετοιμαζόταν εδώ και έναν χρόνο. Στο αποτέλεσμα θα φανεί. Να δούμε τη λειτουργία του, την οργάνωσή του. Το αρχαίο δράμα χρειάζεται και μελέτη και εξειδίκευση. Δεν αρκεί να έχεις παίξει αρχαία τραγωδία για να μπορείς να τη διδάξεις. Θέλει ειδικά προσόντα, να μπορείς να μεταφέρεις στον μαθητή την όποια εμπειρία έχεις, την άποψη γύρω από το είδος. Είναι μια δύσκολη ιστορία».
-Αυτό που ζούμε σας φοβίζει;
«Με προβληματίζει και το τώρα και το μέλλον. Δεν βλέπω λύση εγώ. Βλέπω ένα πολιτικό προσωπικό που είναι σε αδιέξοδο, ένα προσωπικό τέτοιας μετριότητας που ως έλλην πολίτης και ψηφοφόρος δεν έχω ξαναδεί. Προσωπικότητες του τύπου Κανελλόπουλου, Ηλιού, γερο-Καραμανλή, Τσιριμώκου, δεν βλέπεις μέσα στην αίθουσα της Βουλής. Βλέπεις ένα σμάρι ανθρώπων που θα τους έβλεπες στο διπλανό μαγαζάκι. Δεν μπορούν να ανοίξουν το στόμα τους, καθυβρίζουν ο ένας τον άλλον. Δεν έχω την αίσθηση πολιτικών προσώπων που μπορεί να παράγουν πολιτική για το καλό του τόπου. Και το λέω για όλη την εικόνα που έχει αυτή η Βουλή. Γιατί αυτούς που μας κυβερνούν τους σιχτιρίζουμε, κάποια στιγμή θα τους πετάξουμε, αλλά δεν μπορεί να μη σκέφτομαι τι έρχεται. Και νομίζω ότι αυτό που έρχεται είναι αντίστοιχο, επικίνδυνο».
