Γιώργος Κοινούσης: «Η γυναίκα μου η μαφιόζα, είχε βρει το κόλπο για να τα ξεχάσω όλα»

Φοβάστε τον χρόνο που περνάει;

«Όχι. Έχω καιρό που εξοικειώθηκα με τον θάνατο. Αρκεί να είναι η ψυχή σου καθαρή. Κι αυτό το καταλαβαίνεις στον ύπνο σου, γιατί ο ύπνος είναι πρόβα τζενεράλε του θανάτου»

Υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν να σας κάνουν κακό;
«Ναι. Ένας συνάδελφος σου ας πούμε μου έκανε μεγάλο κακό. Έγραφε σκανδαλοθηρικά πράγματα. Έγραφε πολλά πράγματα που δεν συνέβαιναν, κι η γυναίκα μου είναι ηρωίδα που κράτησε τον γάμο μας κι εμένα»

Πάντα, πίσω από έναν άντρα, κρύβεται μια γυναίκα.
«Όταν λοιπόν πέθανε, ζήτησα άδεια από τη γυναίκα μου, πήγα στο φέρετρο του, έκλαιγα σαν μικρό παιδί και παρακαλούσα τον Θεό να τον συγχωρέσει»

Δεν θα το έκανε κανένας αυτό.
«Όταν τραγουδάω, μιλώ, ζω αυτά που έχω. Έχω την ανάγκη να μιλάω με τον κόσμο. Όλα τα χρόνια, από τα 15 μου που ήμουν με τον Μπιθικωτση, τα 16 που ήμουν με την Γκρέη, όλα τα χρόνια που ήμουν με το σινάφι μου, ενώ ήξερα τα ονόματα τους, τους αποκαλούσα «Αδελφέ».

Έτσι το νιώθατε;
«Ναι. Και ας ένα τραγούδι μου λέω «Τον κόσμο βλέπω ανάποδα, σ' όλο τον κόσμο δίνω τα χέρια και τους εχθρούς μου, τους βλέπω αδέλφια». Από μικρό παιδί, γελούσα. Τσακωνόμουν με τη γυναίκα μου για κάτι χαζό, ήμουν πιεσμένος και είχα νεύρα. Η γυναίκα μου η μαφιόζα, είχε βρει το κόλπο για να τα ξεχάσω όλα. Μας πιάνανε τα γέλια. Κι έτσι είμαστε παντρεμένοι 50 χρόνια», εξομολογείται στο περιοδικό Χάι.