Γιώργος Νταλάρας: «Η επικαιρότητα μας κάνει ν' ανησυχούμε»

«Θα είναι ένα μουσικό ταξίδι με σταθμούς, τραγούδια ελληνικά και άλλα χωρών που έχουν βιώσει τον αποχωρισμό και τη μετανάστευση. Επίσης, τραγούδια με πάθος, που υμνούν τον έρωτα και την ελπίδα. Μαζί μας θα είναι 15 μουσικοί επί σκηνής, ο Θοδωρής Κοτονιάς, η Ρία Ελληνίδου και οι Fonές, μια γυναικεία χορωδία με δασκάλα τη, Μαρίνα Σάττι. Το πρόγραμμα αρχίζει η Eστουδιαντίνα με το "Σμυρναίικο μινόρε". Είναι μια πολύπλοκη παραγωγή και τη δουλεύουμε αρκετό καιρό», είπε στο Secret για τις εμφανίσεις του, ενώ αποκαλύπτει την προετοιμασία ενός νέου δίσκου με τον συνθέτη και φίλο του Γιώργο Καζαντζή, ο οποίος θα κυκλοφορήσει μετά τις γιορτές. Η μουσική είναι η ζωή του. Στήριγμά του πάντα η σύζυγος του.

«Η Αννα. Δουλεύουμε μαζί, ακούω πολύ σοβαρά την άποψη της και έχει πάντα καλές ιδέες. Η τελική απόφαση είναι δική μου, όμως, γιατί όσο περνάνε τα χρόνια θέλω να επιλέγω κάτι που πιστεύω ότι προσθέτει μουσικά σε αυτά που έχει ήδη κάνει» και αποκάλυψε ότι παρακολουθεί την επικαιρότητα και τον ανησυχεί: «Υπάρχει άνθρωπος που δεν παρακολούθησε τις πλημμύρες στη Μάνδρα; Ή τις δηλώσεις της Αμερικής για τη μεταφορά της πρωτεύουσας του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ; Η επικαιρότητα δεν μας προβληματίζει μόνο, μας κάνει να ανησυχούμε. Η άνοδος ίου φασισμού, ο ρατσισμός, το ξηλωμάτων εργασιακών δικαιωμάτων, το Μεταναστευτικό, η έλλειψη ηγετών, η σκληρότητα, η αποδόμηση των ιδεών, ο διχασμός που καλλιεργείται, όλα είναι φοβερά, όπως και η απαξίωση της πολιτικής. Οφείλουμε να ασχολούμαστε με την πολιτική ως πολίτες. Η εκτόνωση τύπου καφενείου δεν βοηθάει. Όσο και να έχουμε απογοητευτεί, πρέπει να μείνουμε όρθιοι και να δώσουμε το παράδειγμα. Η δουλειά είναι ένα αντίδοτο στην απογοήτευση, στην αδράνεια, στο "τίποτα δεν γίνεται". Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός δυνατός, με κουράγια, με προσφυγιά, με πολέμους, και τα καταφέραμε. Δεν μπορούμε να καθόμαστε άπραγοι. Το οφείλουμε στη νέα γενιά». Ο ίδιος ζει πειθαρχημένα και θεωρεί-ότι αυτό χρειάζεται θάρρος και .δύναμη. Τον έχει επηρεάσει όπως όλους η κρίση, ωστόσο όπως λέει: «Δεν ξεχνώ ότι ξεκίνησα από το μηδέν και η αγάπη και η εμπιστοσύνη του κόσμου και μόνο αυτή με βοήθησε να κάνω το μεράκι μου δουλειά και να ζω άνετα μέσα από αυτό». Δεν έχει αδυναμίες παρά μονάχα αγωνία και φόβο για το μέλλον των νέων παιδιών. «Φοβάμαι πάρα πολύ τον φασισμό. Δεν το περίμενα ότι θα ζήσουμε αυτόν τον κίνδυνο».