Γιάννης Μόρτζος: «Ζούμε με μια αβεβαιότητα, με μια πίκρα, με μια αναζήτηση αλλά και με… »

Ο ηθοποιός από τα τέλη Οκτώβρη θα βρίσκεται στο θέατρο «Τέσσερις Εποχές» με άλλους τρεις καταξιωμένους συναδέλφους του και σε πρόσφατη συνέντευξή του αποκάλυψε τι κρύβει το τέλος του έργου για τον θεατή…

Σκηνοθετώντας την παράσταση, ποια στοιχεία αναδείξατε για να νιώσει ο θεατής ότι είναι μέτοχος της δράσης που περιβάλλει τους χαρακτήρες;

«Πέρα από τους τέσσερις πρωταγωνιστές του έργου, υπάρχει και ο πέμπτος πρωταγωνιστής που είναι «οι έξω». Είναι οι απέξω που διαρκώς ακούγονται χωρίς ωστόσο να είναι συγκεκριμένα αυτά που λένε. Παίζουν καθοριστικό ρόλο για τον θεατή τα όσα διαδραματίζονται έξω από το υποτιθέμενο κελί. Σκηνοθετώντας το έργο επιδιώκω ν’ αναδείξω αυτόν τον «πρωταγωνιστή» με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια γιατί με βάση αυτό «το έξω» λειτουργούν και οι «μέσα».

-Κάθαρση ή εσωτερική αναζήτηση κρύβει για τον θεατή το τέλος του έργου;

«Θα έλεγα και τα δύο. Για τον θεατή το τέλος του έργου, το οποίο είναι απρόσμενο, είναι έκπληξη. Κρύβει και τα δύο. Η εσωτερική αναζήτηση για τον καθένα μας ισοδυναμεί με την κάθαρση».

Αν σφραγίζατε με μια φράση το μήνυμα που επιθυμείτε να μεταλαμπαδεύσετε στο κοινό μέσω της «Γκιλοτίνας», ποιο θα ήταν αυτό;

«Το μήνυμα ας το πάρουμε πρώτα εμείς. Σαν Έλληνες, σαν Ελλάδα, αφού βρισκόμαστε σ’ αυτό τον στενό ευρωπαϊκό κύκλο. Ζούμε με μια αβεβαιότητα, με μια πίκρα, με μια αναζήτηση αλλά και με μια μεγάλη ελπίδα. Την οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τη βάλουμε σε δεύτερη μοίρα. Επομένως, παρ’ όλο που η γκιλοτίνα προμηνύει πάντα τον θάνατο, στο έργο αυτό θα πρέπει να δούμε σαν μια κραυγή που μας ταρακουνάει θυμίζοντας μας εάν δεν κάνουμε κάτι, εάν δεν αντιδράσουμε, τότε μπορεί τελικά να αποβεί πραγματική», λέει στο Καρφί.