Ντίνα Νικολάου: «Αισθανόμουν ότι θα πεθάνω»

Η σεφ σε πρόσφατη συνέντευξή της αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές που έχει περάσει και τις φοβίες. Μάλιστα, αποκάλυψε πώς δεν ζήτησε βοήθεια από ειδικό αλλά από την οικογένειά της.

Εικοσιπέντε χρόνια στον χώρο της γαστρονομίας. Τι θεωρείς ότι έχει προσφέρει η μαγειρική στη ζωή σου;

«Τα πάντα. Η μαγειρική αποτελεί τεράστια αγάπη μου. Είναι η ψυρεραπεία μου. Δεν υπάρχει κάτι ομορφότερο από το να δημιουργείς. Είναι υπέροχο αυτό το ταξίδι στη γαστρονομία. Μου έχει χαρίσει απλόχερα μόνο τεράστιες χαρές και άπλετη αγάπη από τους ανθρώπους. Νομίζω πως ακόμη και αν ξαναγύριζα το χρόνο πίσω, το ίδιο ταξίδι θα διάλεγα, θεωρώ πώς έκανα ό,τι ονειρευόμουν στη ζωή μου. Όσα επιθύμησα τα έζησα»

Νομίζω πως δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από το να πραγματοποιήσεις όσα ονειρεύεσαι ουσιαστικά.

«Θέλει κόπο γιατί πρέπει να εμβαθύνεις ουσιαστικά στον εαυτό σου, να αναζητήσεις την αλήθεια σου, να αποτινάξεις κάθε φόβο και με απεριόριστη αγάπη να αφεθείς στο σύμπαν. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέτουν ουσιαστικά οι ίδιοι τα εμπόδια στον εαυτό τους, στα όνειρα τους. Εγώ κάποια στιγμή, αποφάσισα συνειδητά να αγαπήσω τον εαυτό μου»

Πώς το έπραξες;

«Έρχεται νομίζω με τον χρόνο. Στη δική μου περίπτωση συνέβαλε ουσιαστικά και το ότι πέρασα επί δύο χρόνια κρίσεις πανικού. Αιτία ήταν τα έντονο άγχος, το ότι δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να χαρεί τίποτα. Ήμουν αυστηρός στρατιώτης. Εκεί αντιλήφθηκα ότι δεν με αγαπώ, όσο πρέπει. Μου έδωσα χρόνο, με ελευθέρωσα από τις ατέρμονες δεσμεύσεις»

Είναι πολύ δύσκολο φαντάζομαι...

«Φυσικά. Αισθανόμουν ότι θα πεθάνω. Ήταν σοκαριστικό. Σκέψου να το βιώνεις δύο και τρεις φορές το μήνα. Βέβαια έπειτα από τα δύο πρώτα επεισόδια αναλαμβάνεσαι τι συμβαίνει, όμως δεν παύει να σε σοκάρει»

Θεωρώ υπήρξες αυστηρή με τον εαυτό σου;

«Πολύ. Υπήρξε περίοδος που ήμουν τόσο αυστηρή με τον εαυτό μου, που ουσιαστικά ήταν απόλυτα κατασταλτικό για τη ζωή μου. Όταν επικρίνεις για τα πάντα τον εαυτό σου, δεν είσαι ελεύθερος. Επίσης δέχθηκα ότι δεν γίνεται να αρέσω σε όλους. Είναι η μεγαλύτερη ανοησία. Μου πήρε χρόνια μέχρι να το αναληφθώ και θεωρώ πως -αν θες- ήταν μία από τις αιτίες που στο παρελθόν με κράτησαν επαγγελματικά πίσω. Αν είχα απελευθερωθεί από αυτές τις δεσμεύσεις από την αρχή, θα είχα δημιουργήσει ακόμα περισσότερα»

Με ποιο τρόπο το αναλήφθηκες. Να θεωρήσω ότι σε βοήθησε η ψυχοθεραπεία;

«Δεν έχω κάνει μέχρι σήμερα ψυχοθεραπεία. Ουσιαστικά ζήτησα βοήθεια από τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου και αγαπώ περισσότερο στη ζωή μου τον σύζυγο μου, τη μητέρα μου και τις αδελφές μου»

Γιατί ήσουν, «απέναντι» από τον εαυτό σου;

« Ήμουν και παραμένω τελειομανής. Πάντοτε απαιτούσα πιο πολλά απ' όσα μπορούσα να κάνω. Δεν χαιρόμουν όσα πραγματοποιούσα. Έτρεχα να προλάβω τον επόμενο στόχο. Ήταν ένα ατέλειωτο κυνηγητό, χωρίς τέλος. Δεν ευχαριστιόμουν ό,τι δημιουργούσα» εξήγησε στο Grande